اتریوم چگونه کار می‌کند؟

و تحولات آینده می‌تواند معاملات Ethereum را حتی بیشتر کند.

اتریوم چیست و چگونه کار می‌کند؟

اتریوم پس از بیت کوین به عنوان دومین ارز دیجیتال معروف شناخته می‌شود. اما بر خلاف بیت کوین و اکثر ارزهای مجازی دیگر، اتریوم فراتر از یک وسیله‌ برای مبادله یا ذخیره ارزش بوده و خود را یک شبکه محاسباتی غیر متمرکز می‌داند که بر اساس فناوری بلاک چین ساخته شده است.

اتریوم چگونه کار می‌کند؟

مانند همه ارزهای دیجیتال، Ethereum بر اساس یک شبکه بلاک چین کار می‌کند. بلاک چین یک دفتر عمومی غیرمتمرکز و توزیع شده است که در آن همه تراکنش‌ها تأیید و ثبت می‌شوند. به این معنا که همه شرکت کنندگان در شبکه اتریوم یک نسخه یکسان از این دفتر را در دست داشته که به وسیله‌ی آن می‌توانند تمام تراکنش‌های شبکه را ببیند.
این شبکه غیر متمرکز است زیرا توسط هیچ نهاد متمرکز اداره یا مدیریت نمی‌شود و در عوض، توسط همه دارندگان دفتر توزیع شده مدیریت می‌شود.

در تراکنش های بلاک چین از ارزهای دیجیتال برای حفظ امنیت شبکه و تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌شود. افراد از کامپیوترهای خود به منظور ماینینگ و حل معادلات ریاضی پیچیده‌ای که تراکنش‌های شبکه را تأیید و بلوک‌های جدیدی را به بلاک چین اضافه می‌کند، استفاده می‌کنند. پاداش این شرکت کنندگان از طریق ارزهای دیجیتال داده می‌شود که در سیستم Ethereum ، این توکن‌ها Ether (ETH) نامیده می‌شوند. از اتر می‌توان مانند بیت کوین برای خرید و فروش کالا و خدمات استفاده کرد. در سال‌های اخیر قیمت اتریوم با سرعت زیادی افزایش یافته که این امر به یک سرمایه گذاری عملاً سوداگرانه تبدیل شده است.

اما چیزی که در مورد Ethereum منحصر به فرد بوده این است که کاربران توانایی ساخت برنامه‌هایی را که روی بلاک چین اجرا می‌شوند را دارند؛ دقیقا مانند نرم افزاری که روی کامپیوتر اجرا می‌شود. این برنامه‌ها می‌توانند داده‌های شخصی را ذخیره و منتقل کرده و یا تراکنش‌های مالی پیچیده‌ای را انجام دهند. کن فروم-Ken Fromm، مدیر آموزش و توسعه اتحادیه Enterprise Ethereum می‌گوید:

Ethereum با بیت کوین متفاوت است زیرا شبکه می‌تواند محاسبات را به عنوان بخشی از فرآیند استخراج انجام دهد.” این قابلیت محاسباتی، مکان ذخیره ارزش و واسطه مبادلاتی را به یک موتور محاسباتی غیرمتمرکز جهانی و قابل تأیید تبدیل می‌کند.

تفاوت اتر و اتریوم چیست؟

شما می‌توانید از اتر به عنوان یک ارز دیجیتال در معاملات مالی، وسیله‌ای برای سرمایه گذاری یا ذخیره ارزش استفاده کنید. اتریوم شبکه بلاکچینی است که اتر بر روی آن نگداری و مبادله می‌شود. با این وجود، همان‌طور که در بالا ذکر شد این شبکه، عملکرد‌های دیگری نیز دارد. بواز آویتال- Boaz Avital، مدیر تولید در انکوریج، می‌گوید:

علاوه بر این ویژگی‌های ساده، این شبکه می‌تواند معاملات پیچیده‌‌ای هم انجام دهد؛ از مبادلات انواع دارایی‌ و گرفتن وام گرفته تا خرید یک اثر هنری دیجیتال.

ذخیره و پردازش تراکنش‌ها در شبکه اتریوم

شبکه Ethereum همچنین می‌تواند برای ذخیره داده‌ها و اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز هم استفاده شود. به جای میزبانی نرم افزار توسط سروری که متعلق به Google یا آمازون که اطلاعات کاربران را کنترل می‌کنند، افراد می‌توانند از بلاک چین اتریوم برای میزبانی اپلیکیشن‌های خود استفاده کنند. این ویژگی به کاربران امکان کنترل داده‌های خود را داده و آن‌ها می‌توانند از این برنامه به صورت اوپن استفاده کنند، زیرا هیچ مرجع مرکزی روی کارها نظارت ندارد.

شاید یکی از جذاب‌ترین موارد استفاده از اتر و Ethereum، قراردادهای خود اجرایی یا به اصطلاح قراردادهای هوشمند باشد. مانند هر قرارداد دیگری، دو طرف در مورد تحویل کالا یا خدمات در آینده توافق می‌کنند. بر خلاف قراردادهای معمولی، وجود وکیل و واسطه ضروری نیست: طرفین قرارداد را بر روی بلاک چین اتریوم کدگذاری کرده و پس از برآورده شدن شرایط قرارداد، خودش اجرا شده و اتر را به طرف مربوطه تحویل می‌دهد.

اتریوم در مقابل بیت کوین

کاربرد اصلی بیت کوین به عنوان ارز دیجیتال و ذخیره‌کننده ارزش است. اتر هم مانند بیتکوین بوده، اما شبکه غیر متمرکز Ethereum امکان ایجاد و اجرای برنامه‌ها، قراردادهای هوشمند و سایر تراکنش‌ها را در شبکه فراهم می‌کند اما بیت کوین این مزایا را ارائه نمی‌دهد و فقط به عنوان ارز و وسیله‌ای برای ذخیره ارزش استفاده می‌شود. همچنین Ethereum سرعت بیشتری در پردازش تراکنش‌ها دارد. گری دی وال، رئیس گروه مالی و بازارهای مالی Katten می‌گوید:

بلاک‌های جدید در شبکه بیت کوین هر 10 دقیقه یکبار و بلاک‌های جدید در شبکه اتریوم هر ۱۲ ثانیه یک بار به شبکه اضافه می‌شوند.

وی در ادامه افزود:

و تحولات آینده می‌تواند معاملات Ethereum را حتی بیشتر کند.

در نهایت، هیچ محدودیتی در تعداد توکن‌های احتمالی اتر وجود ندارد، در حالی که تعداد کل بیت کوین‌های دنیا از ۲۱ میلیون بیشتر نمی‌شود.

مزایای اتریوم

• شبکه بزرگ و موجود

Ethereum یک شبکه امتحان شده و واقعی است که طی سال‌ها فعالیت مورد آزمایش قرار گرفته است و همچنین دارای یک جامعه جهانی بزرگ و متعهد بوده و بزرگترین اکوسیستم در بلاک چین و ارزهای دیجیتال است.

• طیف گسترده ای از توابع

Ethereum علاوه بر این‌که به عنوان یک ارز دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند برای پردازش انواع دیگر تراکنش‌های مالی، اجرای قراردادهای هوشمند و ذخیره داده‌ها برای برنامه‌های شخص ثالث نیز مورد استفاده قرار گیرد.

جامعه بزرگی از توسعه دهندگان Ethereum دائماً به دنبال راه‌های جدیدی برای بهبود شبکه و توسعه برنامه‌های جدید هستند .Avital می‌گوید:

به دلیل محبوبیت اتریوم، شبکه بلاک چین آن برای برنامه‌های غیر متمرکز جدید و هیجان انگیز (و گاهی خطرناک) مناسب است.

• دوری از واسطه‌ها

شبکه غیرمتمرکز اتریوم وعده می‌دهد که کاربران از واسطه‌های شخص ثالث، مانند وکلایی که قرارداد می‌نویسند و تفسیر می‌کنند، بانک‌هایی که واسطه تراکنش‌های مالی یا خدمات میزبانی وب شخص ثالث هستند، استفاده می‌کنند.

معایب اتریوم

افزایش هزینه‌های تراکنش. محبوبیت روزافزون اتریوم منجر به افزایش هزینه‌های تراکنش‌های آن شده است. هزینه‌های معاملات Ethereum ، در فوریه ۲۰۲۱ به رکورد ۲۳ دلار در هر معامله رسید که اگر شما به عنوان ماینینگ از آن درآمد دارید، بسیار عالی است اما اگر سعی می‌‌کنید از شبکه‌ی آن استفاده کنید کم است. این امر به این دلیل است که برخلاف بیت کوین که خود شبکه به تأییدکنندگان معامله پاداش می‌دهد، اتریوم افراد شرکت کننده در معامله را ملزم به پرداخت هزینه می‌کند.

در حالی که Ethereum سالانه ۱۹ میلیون اتر منتشر می‌کند، هیچ محدودیتی در طول عمر تعداد بالقوه کوین‌ها وجود ندارد. این می‌تواند به این معنا باشد که اتریوم به عنوان یک سرمایه گذاری ممکن است بیشتر شبیه دلار عمل کند و به اندازه بیت کوین که دارای محدودیت مادام العمر در تعداد سکه است، ارزش نداشته باشد.
دشواری اتریوم برای توسعه دهندگان. به دلیل تعویض پردازش‌های متمرکز به شبکه‌های غیرمتمرکز، کار با شبکه Ethereum برای توسعه دهندگان، کمی سخت‌تر به نظر می‌آید.

توسعه و پیشرفت Ethereum همچنان ادامه دارد و توسعه مداوم اتریوم ۲.۰ نوید عملکردهای جدید و کارایی بیشتر را می‌دهد. با این حال، این به روز رسانی عمده در شبکه، عدم اطمینان برای برنامه‌ها و معاملات فعلی مورد استفاده ایجاد می‌کند.

اتریوم چگونه کار می‌کند؟

اکنون که با اتریوم آشنا شده‌اید بهتر است نگاهی عمیق‌تر به‌نحوهٔ عملکرد پلتفرم آن ببندازید. اتریوم به اندازهٔ زیادی از پروتکل و طراحی بلاک‌ چین بیت ‌کوین الهام گرفته است. اما در کنار این موارد، اتریوم تغییراتی را به‌منظور پشتیبانی از اپلیکیشن‌های غیرمرتبط با پول، بر روی اپ‌های خود اعمال کرده است.

اتریوم قصد دارد از طراحی بیت کوین استفاده نکند. در این شرایط توسعه‌دهندگان می‌توانند اپلیکیشن‌ها یا موافقت‌نامه‌هایی با مراحل بیشتر را تولید کرده و قوانین جدید مالکیت را ارائه دهند.

هدف از زبان برنامه‌نویسی “ماشین تورینگ کامل” یا “turing complete” اتریوم آن است که به توسعه‌دهندگان اجازهٔ طراحی برنامه‌هایی را بدهد که در آن تراکنش‌های بلاک ‌چین قادر به کنترل و خودکارسازی نتایج خاص باشند.

همان طور که در مقاله “قرارداد‌های هوشمند اتریوم چگونه عمل می‌کند” توضیح دادیم، شاید این انعطاف‌پذیری اولین نوآوری اتریوم باشد.

بلاک‌ چین اتریوم

ساختار بلاک چین اتریوم از لحاظ ثبت تاریخچهٔ تراکنش‌ها بسیار شبیه به ساختار بلاک چین بیت کوین است. هر گره در شبکه، نسخه‌ای از این تاریخچه را ذخیره می‌کند.

عمده‌ترین تفاوت‌ اتریوم با بیت ‌کوین آن است که گره‌های اتریوم علاوه بر ذخیره‌سازی تمام تراکنش‌های اتریوم، به ذخیره‌سازی جدید‌ترین وضعیت هر قرارداد هوشمند نیز می‌پردازد.

برای هر اپلیکیشن اتریوم، شبکه می‌بایست به پیگیری و ردیابی “وضعیت” یا اطلاعات فعلی تمام این اپلیکیشن‌ها از جمله موجودی هر کاربر، تمام کدهای قرارداد هوشمند و محل ذخیرهٔ آن بپردازد.

بیت‌ کوین از خروجی معاملات انجام‌نشده برای پیگیری مقدار موجودی بیت کوین افراد استفاده می‌کند. در حالی که این موضوع بسیار پیچیده به‌نظر می‌رسد اما ایدهٔ آن نسبتاً ساده است. هر زمان که یک تراکنش بیت کوین انجام می‌شود، شبکه اقدام به خرد کردن کل مقدار دارایی بیت کوین افراد می‌کند، درست مانند خرد کردن پول کاغذی.

با این کار بیت ‌کوین‌ها به روشی صادر و منتشر می‌شوند که داده‌ها رفتاری مشابه با سکه‌ها یا پول‌خردهای فیزیکی داشته باشند.

برای انجام معاملات در آینده، شبکهٔ بیت ‌کوین می‌بایست تمام تغییرات را به دو طبقهٔ “خرج‌شده” و “خرج‌نشده” طبقه‌بندی کند. به عبارت دیگر، اتریوم از حساب‌ها استفاده می‌کند مانند وجوه حساب‌ بانکی، توکن‌های اتریوم در کیف پول ظاهر شده و قابلیت انتقال به حساب دیگر را دارند.

هنگامی که با استفاده از اتریوم یک برنامه اجرا می‌شود، شبکه‌ای متشکل از هزاران کامپیوتر آن را پردازش می‌کند. قراردادهایی که با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی مخصوص قراردادهای هوشمند نوشته می‌شوند وارد “بایت‌کد” می‌شوند.

بایت‌کد که از آن با نام ماشین‌ مجازی اتریوم (EVM) یاد می‌شود قابلیت خواندن و اجرا را دارد. همهٔ گره‌ها‌، این قراردادها را با استفاده از EVMهای خود اجرا می‌کنند.

به یاد داشته باشید که هر گره موجود در شبکه علاوه بر پیگیری وضعیت فعلی، یک نسخه از معاملات و قراردادهای هوشمند شبکه را نیز در خود جای داده است.

هر زمان که کاربر عملی را انجام می‌دهد، تمامی گره‌های موجود بر روی شبکه باید به توافق برسند تا این تغییرات اعمال شود.

در اینجا هدف آن است که شبکه ماینرها و گره‌ها به‌جای برخی از مؤسسات مانند پی‌پال یا بانک‌ها مسئولیت انتقالات را برعهده بگیرند.

ماینرهای بیت ‌کوین انتقال مالکیت از یک شخص به شخص دیگر را اعتبارسنجی و تأیید می‌کنند. EVMها نیز قراردادها را با تمام قوانینی که یک توسعه‌دهنده در ابتدا برنامه‌ریزی کرده است اجرا می‌کند.

محاسبات واقعی از طریق زبان بایت‌کد بر روی EVMها صورت می‌گیرد. اما توسعه‌دهندگان می‌توانند قراردادها را با استفاده از زبان‌های سطح بالا مانند Solodity و Serpent که خواندن و نوشتن آن برای انسان‌ها ساد‌ه‌تر است، استفاده کنند.

همان طور که در مقالهٔ “استخراج اتریوم چگونه است؟” تشریح شد، ماینرها افرادی هستند که از رفتارهای نامناسب مانند دوبار خرج‌کرد ارز جلوگیری می‌کنند.

در حال حاضر چندین هزار گره وجود دارد که هر گره یک کد را اجرا می‌کند. ممکن است فکر کنید، آیا این روش خیلی گران‌تر از یک محاسبه معمولی نیست؟ بله گران‌تر است.

در واقع به‌همین دلیل است که از این شبکه تنها برای کاربردهای خاص می‌توان بهره برد. بخش آموزش رسمی اتریوم به این ناکارآمدی اعتراف کرده و بیان می‌کند همان گونه که در سال 1999 شما قادر به انجام هرکاری بر روی گوشی‌های هوشمند خود نبودید در آینده نیز قادر به انجام هرکاری بر روی EVMها نخواهید بود.

اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید می‌توانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.

شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش داده‌اید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاس‌های آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاس‌ها متعاقبا از طریق وب‌سایت اعلام خواهد شد.)

تیم تحریریه دیجی کوینر

این مقاله به کوشش هیئت تحریریه دیجی کوینر تولید شده است. تک تک ما امیدواریم که با تلاش خود، تاثیری هر چند کوچک در آگاه سازی فعالان حوزه رمز ارزها و بازارهای مالی داشته باشیم.

اتریوم چیست و چگونه کار می کند؟

اتریوم دومین ارز دیجیتال جهان با بیشترین حجم بازار است ، اما در واقع چیزی بیش از یک ارز دیجیتال است. در واقع اتریوم یک پلتفرم مبتنی بر بلاکچین است و ارز رمزنگاری شده آن که برای انجام معاملات استفاده می شود ، اتر (Ether) نامیده می شود . اگرچه اغلب از آن نیز به عنوان اتریوم یاد می شود.

اتریوم چیست؟

اتریوم یک پلتفرم منبع باز است که از فناوری بلاکچین برای ایجاد و اجرای برنامه های دیجیتالی غیرمتمرکز یا dapps استفاده می کند. این پلتفرم کاربران را قادر می سازد بدون وجود یک واسطه ، معاملات را مستقیماً با یکدیگر انجام دهند و کالا و خدمات را خرید ، فروش و معامله کنند.

اتریوم از طریق یک شبکه جهانی از رایانه ها کار می کند که با هم به عنوان یک ابر رایانه کار می کنند. این شبکه قراردادهای هوشمند را جمع آوری و اجرا می کند. قراردادهایی که مستقل از هرگونه دخالت یا وساطت شخص ثالث هستند ، زیرا بلاکچین در برابر هر گونه دستکاری مقاومت می کند.

قراردادهای هوشمند دقیقاً مطابق برنامه ریزی اجرا می شوند و خطر جعل را تا حد زیادی کاهش می دهند. پس از تحقق برخی شرایط مانند انتقال وجه ، کالا منتقل می شود یا در دسترس خریدار قرار می گیرد.

اتر چیست؟

اتر (Ether) ارز رمزنگاری شده شبکه اتریوم برای انجام معاملات است. اتریوم برای اجرای پروتکل بر روی رایانه های خود ، ارز رمزنگاری شده اتر را ایجاد کرد. برنامه نویسان شبکه اتریوم به دلیل کمک به منابع و نوشتن برنامه های با کیفیت ، با سکه های دیجیتال اتر حقوق می گیرند تا امنیت شبکه تضمین شود.

اتر در ژوئیه ۲۰۱۴ با عرضه اولیه سکه (ICO) با قیمت حدود ۴۰ سنت به بازار عرضه شد. در بالاترین قیمت خود این ارز دیجیتال به نزدیک ۴۰۰۰ دلار رسید.

اتریوم چگونه و چرا تاسیس شد؟

اتریوم توسط ویتالیک بوترین ۱۹ ساله روسی-کانادایی تاسیس شد. هدف او این بود که از این فناوری برای سپردن کنترل اقتصادی به دست افراد و گرفتن آن از واسطه هایی مانند بانک ها، شرکت ها و کارگزاران استفاده کند.

وی در سال ۲۰۱۳ یک مقاله منتشر کرد که در آن ایده های خود را برای اتریوم مشخص کرده بود. ایده های وی توسعه دهندگان دیگری مانند دکتر گاوین وود و جوزف لوبین را به خود جلب کرد و در ژوئیه ۲۰۱۴ برای راه اندازی کمپین تأمین سرمایه جمعی به او پیوستند.

اتریوم چگونه کار می کند؟

بر اساس فناوری بلاکچین ، اتریوم از یک سری سوابق رمزنگاری شده ایمن و عمومی تشکیل شده است که تغییر در هر یک از آنها دشوار است. این سوابق شامل داده های کاربر ، زمان و تاریخ معاملات است و تغییر آن نیاز به تأیید همه کاربران دارد. در دفتر کل هر کسی می تواند یک قرارداد مالی ایجاد کند.

بلاکچین اتریوم بسیار شبیه بیت کوین است. زبان برنامه نویسی آن توسعه دهندگان را قادر می سازد تا نرم افزاری بنویسند که از طریق آن بتوان معاملات بلاکچین را مدیریت کرد. این نرم افزار به عنوان یک قرارداد هوشمند شناخته می شود.

به عنوان مثال ، یک کاربر Ethereum می تواند یک قرارداد هوشمند برای ارسال مقداری اتر به یک فرد دیگر در تاریخی خاص ایجاد کند. این کد در بلاکچین نوشته می شود و به محض این که قرارداد تمام شد ، اتر موردنظر به طور خودکار برای طرف مقابل آزاد می شود.

مزایا

شبکه بزرگ : اتریوم یک شبکه آزمایش شده و واقعی است که با سالها فعالیت و میلیاردها معامله ، کاملا شناخته شده است. این شبکه بزرگترین اکوسیستم در بلاکچین و ارز رمزنگاری شده است.

طیف گسترده ای از توابع: علاوه بر این که از اتریوم به عنوان ارز دیجیتال استفاده می شود ، می توان از آن برای پردازش معاملات مالی ، اجرای قراردادهای هوشمند و ذخیره داده ها برای برنامه های شخص ثالث نیز استفاده کرد.

نوآوری مداوم: جامعه توسعه دهندگان اتریوم دائما به دنبال راه های جدید برای بهبود شبکه و توسعه برنامه های جدید هستند.

شبکه غیرمتمرکز: اتریوم به شما اجازه می دهد تا واسطه های شخص ثالث در معاملات نباشند.

آینده اتریوم

شبکه اتریوم اخیرا در حال به روز رسانی و ارائه نسخه جدیدتری است که امنیت و امکانات بیشتری را فراهم می کند. بلاکچین Ethereum وقتی به پروتکل جدید مهاجرت کند ، می تواند نسبت به قبل جذاب تر شود.

قیمت ارز دیجیتال آن یعنی اتر نیز در سال گذشته رشد خوبی داشت و پیش بینی می شود دومین ارز دیجیتال بزرگ جهان ، امسال اتریوم چگونه کار می‌کند؟ نیز روند صعودی مناسبی داشته باشد. علاوه بر خرید مستقیم اتر ، می توانید سرمایه گذاری در شرکت هایی که با استفاده از شبکه اتریوم در حال ساخت برنامه هستند را امتحان کنید.

مهندس بختیار آهنی

بختیار آهنی کارشناسی ارشد هوش مصنوعی، ۱۸ سال سابقه برنامه نویسی، هم بنیان گذار کریپتوتانگ و مدیرمسئول پایگاه تحلیلی کارآفرینان کردستان است.

۵ سال هست که تمام تمرکز خود را روی بازار رمزارزها گذاشتم و در حال توسعه کریپتوتانگ و ساخت یک پلتفرم تخصصی برای ارزیابی پروژه های رمزارزی هستم.

اتریوم چیست؟

اگر بیت­کوین (BTC) نوع پول مورد استفاده در آینده باشد، پس اتریوم چیست ؟ برای کسی که تازه وارد فضای رمزارز شده، این سوال ایجاد می­شود. زیرا احتمالاً اتریوم و اتر را در کنار بیت کوین در همه­جا، در مبادلات و در اخبار، در کنار هم می­بیند. با این حال، درست نیست که اتریوم را رقیب اصلی بیت کوین در نظر بگیریم. اتریوم اهداف، ویژگی­ها و حتی فناوری متفاوتی با بیت کوین دارد. اتریوم یک شبکه­ ی بلاکچینی غیرمتمرکز است که کاربران با استفاده از توکن اتر می­توانند معاملات خود را انجام دهند، سود سهام دریافت کنند، از توکن­ های غیرقابل معاوضه (NFT) استفاده کرده یا آن را ذخیره کنند، بازی کرده و یا از رسانه ­های اجتماعی استفاده کنند و بسیاری موارد دیگر.

در حال حاضر این بلاکچین دارای الگوریتم اثبات کار (PoW) است اما در حال تبدیل به الگوریتم اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 به منظور مقیاس­پذیری و سازگاری با محیط است. بسیاری از افراد، اتریوم را نسل جدیدی از اینترنت می­دانند. اگر سیستم­ عامل­های متمرکز مانند اپ استور اپل را نسخه­ی 2.0 وب بدانیم، یک شبکه­ی غیرمتمرکز مانند اتریوم، نسخه­ی 3.0 وب است. برای مثال، نسل بعدی وب از برنامه­ های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می­کند. در این مطلب، ما به بررسی اتریوم و مسائل پیرامون آن می‌پردازیم.

تاریخچه­ ی اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه­ی بزرگ بلاکچین در جهان نبوده است. ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) در واقع این پروژه را برای پاسخ­گویی به کمبودهای بیت کوین ایجاد کرد. Buterin وایت پیپر اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند نوشته شده بود.

با این که برنامه‌های غیرمتمرکز در فضای بلاکچین در حال گسترش بودند، اما سیستم­عامل­ها با هم سازگار نبودند. از نظر او، یکپارچگی نحوه­ی عملکرد و تعامل برنامه‌های غیرمتمرکز تنها راه‌حل بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 ایجاد شد. به آن به عنوان اپ استور اپل نگاه کنید؛ یک فضای حاوی ده­ها هزار برنامه­ی مختلف که همه طبق یک قانون عمل می­کنند و تنها تفاوت این است که این مجموعه از قوانین، در شبکه­ ای کدگذاری شده­اند و به صورت مستقل اجرا می­شوند و توسعه­دهندگان نیز می­توانند قوانین خاص خود را در DApps اجرا کنند. در عوض، قدرت در دست کسانی است که به عنوان یک مجموعه عمل می­کنند. البته ساختن چنین شبکه ­ای، کم­هزینه نیست. بوترین و شریکانش Gavin Wood، Jeffrey Wilcke، Charles Hoskinson، Mihai Alisie، Anthony Di Iorio و Amir Chetrit، پیش­فروش توکن اتر را برای جمع­آوری 18,439,086 دلار برگزار کردند تا بودجه­ی مورد نیاز برای گسترش اتریوم تامین شود.

این گروه هم­چنین در سوئیس، بنیاد اتریوم را برای گسترش این شبکه و حفظ آن تاسیس کردند. کمی بعد، ویتالیک بوترین اعلام کرد که این بنیاد به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد که باعث شد تا بعضی از شریکان او، بنیاد را ترک کنند. با گذشت زمان، توسعه­دهندگان با ایده­ های غیرمتمرکز خود به پروژه اتریوم پیوستند. در سال 2016، آن‌ها یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) ایجاد کردند؛ یک گروه دموکراتیک که برای تغییرات و پیشنهادات در شبکه رای دادند. این سازمان به وسیله یک قرارداد هوشمند ایجاد شد تا نیازی به مدیرعاملی با قدرت تام در اتریوم وجود نداشته باشد. درعوض، اکثریت درباره­ی تغییرات اعمال شده رای می­دادند.

با این حال، همه­ی این برنامه­ها با حمله­ی یک هکر اتریوم چگونه کار می‌کند؟ ناشناس که توانست 40 میلیون دلار از بودجه­ی DAO را به سرقت ببرد، بهم خورد. DAO نیز در مقابل به هارد فورک شدن اتریوم رای داد که این یعنی شبکه­ی اتریوم از حالت قدیمی خود خارج و با پروتکل جدیدی به‌روزرسانی شد و اساساً تحت یک به‌روزرسانی بزرگ نرم­افزاری قرار گرفت. شبکه­ی جدید، نام اتریوم را حفظ کرد در حالی که شبکه­ی اصلی به عنوان اتریوم کلاسیک هم­چنان وجود دارد.

اتریوم چگونه کار می­کند؟

مانند بیت کوین، شبکه­ی اتریوم به لطف کاربرانی که به عنوان Node شرکت می­کنند، در هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و یک سرور متمرکز نیست. این باعث می­شود تا شبکه، غیرمتمرکز شده و در برابر حملات در امان باشد و در نتیجه نمی­تواند از بین برود. اگر یک رایانه خراب شود، مشکلی ایجاد نمی­شود زیرا هزاران نفر دیگر از شبکه استفاده کرده و به بقای شبکه کمک می­کنند.

اتریوم اساساً یک سیستم منفرد و غیرمتمرکز است که در کامپیوتری به نام ماشین اتریوم چگونه کار می‌کند؟ مجازی اتریوم (EVM) اجرا می­شود. هر Node، یک کپی از آن کامپیوتر را در اختیار دارد که این یعنی هر گونه تعامل باید تایید شود تا همه بتوانند نسخه­ی خود را به‌روزرسانی کنند. تعاملات شبکه­ ی در غیر این صورت، تراکنش در نظر گرفته می­شوند و در بلاک­ های بلاکچین اتریوم ذخیره می­شوند. استخراج­کنندگان اعتبار آن‌ها را قبل از ثبت کردن در شبکه به عنوان بخشی از سوابق معاملات یا در دفتر دیجیتال، تایید می­کنند. استخراج­ کردن برای تایید اتریوم چگونه کار می‌کند؟ اتریوم چگونه کار می‌کند؟ تراکنش،­ به عنوان یک روش اثبات کار شناخته می­شود. هر بلاک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد برای شناسایی است. استخراج­کنندگان این کدها را پیدا کرده و منحصر به فرد بودن آن‌ها را شناسایی می­کنند. کاری که آن‌ها انجام می­دهند، اثبات در انجام آن کار است و استخراج­کنندگان به خاطر تلاش ­هایشان پاداش دریافت می‌کنند.

هم­چنین مانند بیت کوین، همه­ی تراکنش­های اتریوم کاملاً عمومی هستند. استخراج­کنندگان، بلاک­ های تکمیل شده را در شبکه منتشر می­کنند، تغییرات انجام شده را تایید و بلاک­ها را در دسترس همه قرار می­دهند. بلاک ­های تایید شده را نمی­توان دستکاری کرد.

اما اگر استخراج­کنندگان بابت کاری که انجام می­دهند پاداش بگیرند، آن پاداش از کجا می­آید؟ هر تراکنش مقداری هزینه (کارمزد) به همراه دارد که gas نامیده می­شود که توسط کاربر انجام دهند­ه­ی تراکنش، پرداخت می­شود. این هزینه به استخراج ­کننده­ ای که تراکنش را تایید می­کند، پرداخت می­شود و باعث حفظ امنیت شبکه و کمک به استخراج­ های بعدی می­شود. gas در اصل عاملی برای ایجاد محدودیت است، یعنی فعالیت­ هایی را که یک کاربر در طول تراکنش می­تواند انجام دهد را محدود می­کند. هم­چنین باعث جلوگیری از ایجاد اسپم در شبکه می­شود.

از آن‌جا که ETH بیش‌تر از این که یک توکن باارزش باشد یک توکن کاربردی است، میزان عرضه­ی آن نامحدود است. از آن‌جایی که اتر دائماً به صورت پاداش استخراج­کنندگان وارد گردش می­شود، همیشه متقاضی خواهد داشت و تورم هرگز ارزش آن را از بین نخواهد برد. متاسفانه هزینه ­های gas اتریوم برای بعضی از کاربران بر اساس فعالیت ­هایی که در شبکه انجام می­دهند می­تواند بالا باشد. این به آن دلیل است که یک بلاک فقط می­تواند مقدار مشخصی از gas را بر اساس نوع تراکنش و مقادیر آن، در خود جای دهد. در نتیجه، استخراج­کنندگان تراکنش‌هایی با بالاترین مقدار gas را انتخاب می­کنند و این یعنی کاربران با یک‌دیگر بر روی گرفتن تایید برای تراکنش رقابت می­کنند. این رقابت باعث می­شود تا هزینه­ها بالا و بالاتر برود تا این که شبکه در اوج شلوغی، متراکم شود. ازدحام در شبکه یک مشکل بزرگ است که در بخش جداگانه و مربوط به اتریوم 2.0 به آن پرداخته خواهد شد.

تعامل کردن با شبکه­ی اتریوم به رمزارز نیاز دارد که در کیف پول ذخیره می­شود. این کیف پول به DAppها متصل است و به عنوان گذرنامه ­ای در فضای اتریوم عمل می­کند. از آن‌جا، هر کسی می­تواند خرید کند، بازی انجام دهد، پول قرض بدهد و هر نوع فعالیتی را که در شبکه­ی اینترنت معمولی انجام می­دهد، در این شبکه نیز می‌تواند انجام دهد. فقط با این تفاوت که استفاده از اینترنت معمولی رایگان است و آن نیز به دلیل جمع­آوری داده­های شخصی­ کاربران است. نهادهای متمرکز که وب‌سایت­ها را مدیریت می­کنند، می­توانند این داده­ها را فروخته و از آن کسب درآمد کنند.

در اینجا رمزارز جای داده را می­گیرد که این یعنی کاربران آزادانه می­توانند به طور ناشناس به فعالیت­های خود ادامه دهند. این هم­چنین به این معنی است که همه می­توانند به طور مساوی از DApp استفاده کنند و تبعیضی در کار نیست. برای مثال، هیچ DApp بانکی یا قرض­دهنده‌ای نمی­تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی­تواند یک تراکنش به نظر مشکوک را مسدود کند. این کاربران هستند که تصمیم می­گیرند چه کاری را چطور انجام دهند و به همین دلیل بسیاری از افراد اتریوم را نسل سوم وب می­دانند.

اتریوم در برابر بیت کوین

در حالی که بیت کوین اصلی­ترین رمزارز به حساب می­آید، اما مجموعه­ی اتریوم قصد دارد تا پروژه­ی خود را گسترش دهد. بیت کوین، یک نوع پول دیجیتالی است اما محدودیت­هایی دارد. بیت کوین یک شبکه­ی PoW است که برای مقیاس­پذیر شدن تلاش می­کند. این موضوع باعث شده تا بعضی­ها فکر کنند که مانند طلا، جنبه­ی ذخیره­ای دارد و علاوه‌بر این‌ها دارای سقف عرضه‌ی 21 میلیون سکه­ای است.

از طرف دیگر، اتریوم قصد دارد تا بر زیرساخت­های اتریوم چگونه کار می‌کند؟ فعلی اینترنتی غالب شود و بسیاری از فرآیندهایی را که به واسطه نیاز دارند، مانند استفاده از اپ استور را به فرآیندهایی خودکار تبدیل کند. ETH بیش‌تر به عنوان وسیله­ای برای تعامل با شبکه مورد استفاده قرار می­گیرد تا به عنوان راهی برای انتقال پول. هر چند می­توان از آن به این منظور نیز استفاده کرد.

توسعه­دهندگان می­توانند در شبکه­ی اتریوم، توکن منحصر به فرد سازگار با اتر را برای هر DApp بسازند که توکن ERC-20 نامیده می­شود. گرچه این روند کامل و بی­نقص نیست، اما به این معنی است که همه­ی توکن­های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با یک­دیگر سازگار هستند. اما شبکه­ی بیت کوین صرفا برای بیت کوین است.

مزایای اتریوم چیست؟

جدا از غیرمتمرکز بودن و توانایی کاربران در تعامل در شبکه به صورت ناشناس، اتریوم مزایای مختلف دیگری از جمله عدم سانسور دارد. برای مثال، اگر کسی متن توهین­آمیزی را توییت کند، توییتر می­تواند آن توییت را حذف کند و یا با کاربر برخورد کند. اما در رسانه­های اجتماعی موجود در اتریوم، برخورد با فرد خاطی فقط در صورتی انجام می­شود که کل کاربران آن شبکه به برخورد با آن فرد رای دهند. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه­های مختلف می­توانند هر طور که صلاح می­دانند با یک­دیگر بحث کنند و خود آن‌ها می­توانند تصمیم بگیرند که چه چیزهایی باید و نباید گفته شود.

الزامات مجموعه هم­چنین مانع غالب شدن افراد خطرناک می­شود. کسی که قصد دارد تا نقشه­های شوم خود را عملی کند باید 51% از شبکه را به کنترل خود درآورد که در اکثر مواقع تقریباً غیرممکن است. به این ترتیب، این شبکه بسیار امن­تر از یک سرور ساده است که به راحتی بتوان به آن نفوذ پیدا کرد. از طرفی دیگر، قراردادهای هوشمند وجود دارند که بسیاری از فعالیت‌ها را به طور خودکار انجام می­دهند. برای مثال، یک فریلنسر در شرکت Upwork باید از پلتفرم آن برای پیدا کردن مشتری استفاده کرده و قراردادهای حقوقی را تنظیم کند. مدل کسب و کار Upwork نیز این گونه است که درصدی از هر قرارداد را می­گیرد تا بتواند حقوق کارکنان، هزینه­های سرور و غیره را پرداخت کند. در وب نسل سوم، مشتری می­تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند با این متن بنویسد که «در صورتی پول پرداخت می­شود که کار در زمان موردنظر تحویل داده شود.»

در قراردادهای هوشمند، قوانین به طور دقیق در قرارداد تنظیم می­شود و هیچ­کدام از طرفین قرارداد نمی­توانند آن را دستکاری کنند. هم­چنین دستیابی به اتر راحت‌تر از قبل شده است. شرکت­هایی مانند PayPal و شرکت تابعه­ی آن Venmo از خرید رمزارز با پول فیات در داخل برنامه پشتیبانی می­کنند. با توجه به میلیون­ها مشتری‌ای که در هر پلتفرم دارند، آن‌ها مجبورند تا هر چه زودتر از این نوع روش­ها استفاده کنند.

معایب اتریوم چیست؟

هر چند اتریوم از لحاظ پلتفرمی عالی به نظر می­رسد، اما چند مسئله­ی اساسی وجود دارد که باید به آن‌ها رسیدگی شود. اولین موضوع، مقیاس­پذیری است. ویتالیک بوترین، اتریوم را مانند وب فعلی تصور کرد که میلیون­ها کاربر به طور هم­زمان با یک­دیگر در تعامل هستند. با این حال، به دلیل الگوریتم اثبات کار (PoW)، این گونه تعامل با هزینه­های gas و تایید اعتبار بلاک محدود می­شود. علاوه بر این، غیرمتمرکز بودن خود یک مانعی را ایجاد می­کند؛ یک نهاد متمرکز مانند Visa همه چیز را مدیریت می­کند و روند معامله را کامل انجام می­دهد.

دومین مسئله، در دسترس بودن آن است. در حال حاضر، گسترش دادن اتریوم پرهزینه است و برای کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، چالش­برانگیز است. بعضی از پلتفرم­ها به کیف پول خاصی نیاز دارند، به این معنی که شخص باید ETH خود را از کیف پول فعلی به کیف پول موردنظر منتقل کند. این یک مرحله­ی غیرضروری برای کاربرانی است که با سیستم گردش مالی فعلی آشنا هستند و مبتدی نیستند.

مطمئناً PayPal از رمزارز پشتیبانی خواهد کرد اما کاربران نمی­توانند کاری بیش‌تر از ذخیره کردن رمزارزهای خود در آن انجام دهند. این پلتفرم باید به DeFi و DApp مجهز شود تا قابلیت دسترسی به آن بیش‌تر شود.

این پلتفرم راه­های پیشنهادی خوبی برای جذب کاربران بیش‌تر دارد، اما نحوه­ی استفاده از اتریوم باید ساده­سازی شود. یادگیری درباره­ی بلاکچین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.

اتریوم نسل دوم (Ethereum 2.0) چیست؟

اتریوم به آرامی در حال ارتقا به نسخه­ی 2.0 است که انتظار می­رود الگوریتم اثبات سهام (PoS) به آن اضافه شود. بین سال‌های 2020 تا 2022 قرار است که شبکه­ی سنتی اتریوم با بیکن چین (Beacon Chain)، اولین ویژگی جدید اتریوم نسل دو، ادغام شود. در نگاه اول به نظر می­رسد که بیکن چین تغییر چندانی نمی­کند اما تغییرات اساسی لازم را برای ارتقاهای آینده مانند shard chain اضافه می­کند. آیا مسئله­ی مقیاس­پذیری که قبلاً بحث شد را به یاد دارید؟ shard chain بخش بزرگی از این مشکل را حل می­کند.

Shard کردن یا خرد کردن در واقع عملی برای گسترش معاملات در شبکه­های بلاکچین متعدد و کوچک‌تر است. این شبکه­های کوچک می­توانند توسط کاربرانی با سخت­افزارهای ضعیف مدیریت شوند زیرا به جای ذخیره­ی اطلاعات کل شبکه، فقط باید اطلاعات مربوط به shard را ذخیره کنند. اساساً، shard کردن باعث راحت‌تر شدن تایید اعتبار اتریوم می­شود و به تجزیه شدن شبکه­ی اصلی کمک می­کند. اتریوم نسل دو باعث جسورتر شدن علاقمندان به رمزارز می­شود. با این حال، تمام این فعالیت­ها باعث شده تا هزینه­های تراکنش بیش‌تر و زمان تایید آن‌ها طولانی­تر شود که نیاز شدید به اتریوم نسل دو را نشان می­­دهد. اما این می­تواند خود مشکلی ایجاد کند زیرا هزینه­ها ممکن است بیش از نیمی از مبلغ تراکنش­ها را به خود اختصاص دهد. خوشبختانه توسعه­دهندگان DApp سخت در تلاشند تا میزان دسترسی را بیش‌تر کنند.

بخشی از این راه­حل مربوط به اثبات سهام (PoS) می­شود که ویژگی اصلی اتریوم نسل دوم است. به جای استخراج­ کردن که انرژی­بر است، اتریوم نسل دو به سمت الگوریتم اثبات سهام متمایل می­شود. این الگوریتم باعث جایگزینی استخراج­کنندگان با اعتبارسنج­ها می­شود؛ کاربرانی که در بلاکچین، اتریوم ذخیره می­کنند، تراکنش­ها را تایید می­کنند و دیگر کارها را انجام می­دهند. آن‌ها اساساً شکل دیگری از nodeها هستند.

برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج کامل، حداقل باید در دوره­ی اولیه­ی اتریوم نسل دو، 32 اتر سرمایه­گذاری کرد. با داشتن رایانه­ی متصل به شبکه، اعتبارسنج‌ها به عنوان پاداش تلاش­های خود، اتر دریافت می­کنند. هدف این است که مشخص شود افرادی که اترهای خود را سرمایه­گذاری می­کنند در واقع نیت و اهداف خوبی در شبکه دارند و برای موفقیت شبکه هر کاری که از دست‌شان بربیاید انجام می­دهند. اگر یک اعتبارسنج نتواند به درستی مشارکت کند یا بخواهد سوءاستفاده کند، اتر سرمایه­گذاری شده­ی خود را از دست می­دهد.

الگوریتم اثبات سهام باعث سریع­تر و در دسترس­تر شدن مجموعه­ی بلاکچین می­شود و به سخت­افزار خاصی مانند استخراج نیاز ندارد، یعنی هر کسی با بودجه و یک دستگاه می­تواند در آن شرکت کند. از لحاظ تئوری، دسترسی به شبکه باید بیش‌تر شود؛ هر چه اعتبارسنج بیش‌تر باشد، بلاک­های بیش‌تری اعتبارسنجی می­شوند. در نهایت بیش‌تر شدن تعداد اعتبارسنج‌ها هم­چنین باعث افزایش امنیت اتریوم به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز می­شود.

جمع‌بندی

چه بخواهید و چه نخواهید، بر اساس رتبه‌بندی coinmarketcap، اتریوم دومین رمزارز برتر بازار است و اغلب فعالان این حوزه به آینده این ارز دیجیتال بسیار امیدوارند. نظر شما راجع به اتریوم چیست؟ برای ما بنویسید.

اتریوم چیست و چگونه کار می‌کند؟

اگر بیت‌کوین (BTC) پول آینده است، پس اتریوم چیست؟ برای شخصی که تازه وارد فضای رمزنگاری و رمزارزها شده، این سوالی منطقی است که باید از خودش بپرسد، با توجه به اینکه احتمالاً اتریوم و ارز‌دیجیتال بومی آن اتر (ETH) را در کنار بیت‌کوین در همه‌جا، از صرافی‌ها گرفته تا اخبار می‌بیند. با این حال، منصفانه نیست که اتریوم را در رقابت مستقیم با بیت کوین بدانیم. چرا که اهداف، ویژگی‌ها و حتی تکنولوژی متفاوتی از هم دارند. در این مقاله تمام ساز و کار اتریوم را بررسی خواهیم کرد، پس با ما همراه باشید.

تعریف اتریوم

اتریوم یک شبکه‌ی بلاک‌چین غیرمتمرکز با توکن اتر (ETH) است که کاربران را قادر می‌سازد تراکنش‌هایی انجام دهند و سود دارایی‌های خود را از طریق استک کردن، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)، تجارت ارزهای رمزپایه، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.

بسیاری اتریوم را گام بعدی اینترنت می‌دانند. اگر پلتفرم‌های متمرکز مانند اپ‌استور اپل وب ۲.۰ را به نمایش می‌گذارند، یک شبکه‌ی غیرمتمرکز و کاربر محور مانند اتریوم، وب ۳.۰ به شمار می‌رود. در واقع این «وب نسل بعدی» از برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می‌کند.

تاریخچه‌ی اتریوم

«ویتالیک بوترین» خالق بلاک‌چین اتریوم

اتریوم از همان ابتدا دومین پروژه‌ی بزرگ بلاک‌چین در جهان نبود. «Vitalik Buterin» این پروژه را برای پاسخگویی به کاستی‌های بیت‌کوین ایجاد کرد. ویتالیک نقشه‌راه اتریوم را در سال ۲۰۱۳ که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند – بیانیه‌های غیرقابل تغییر خودکار «if-then» – که امکان توسعه‌ی برنامه‌های غیرمتمرکز را فراهم می‌کرد را منتشر کرد. در حالی که توسعه‌ی DApp قبلاً در فضای بلاک‌چین وجود داشت، ولی مشکل این بود که پلتفرم‌ها امکان همکاری و تعامل با هم را نداشتند. ویتالیک قصد داشت اتریوم را متحد کند. از نظر او، یکسان کردن شیوه‌ی اجرا و تعامل DApps تنها راه برای حفظ پذیرش آن بود.

بنابراین، اتریوم ۱.۰ متولد شد. برای راحتی درک موضوع، آن را همانند اپ‌استور اپل در نظر بگیرید: فضایی برای ده‌ها هزار برنامه‌ی مختلف که همگی از قوانین یکسانی پیروی می‌کنند. فقط آن مجموعه قوانین در شبکه کدگذاری می‌شود و به طور مستقل با توسعه‌دهندگانی که می‌توانند قوانین خود را در DApps اعمال کنند، اجرا می‌شود. ولی مانند اپل حزب مرکزی برای تغییر و اجرای مقررات وجود ندارد، در عوض، قدرت در دست افرادی است که در کنار هم به عنوان یک جامعه عمل می‌کنند.

البته که ساخت چنین شبکه‌ای ارزان نیست. با اتریوم چگونه کار می‌کند؟ این حساب، ویتالیک و هم بنیان‌گذارانش – گاوین وود، جفری ویلک، چارلز هاسکینسون، میهای آلیسی، آنتونی دی ایوریو و امیر چتریت – پیش‌فروش توکن‌ها را را برای جمع آوری ۱۸.۴۳۹.۰۸۶ دلار برگزار کردند و از توسعه‌های حال و آینده اتریوم حمایت مالی کردند.

این گروه همچنین بنیاد اتریوم را در سوئیس با مأموریت حفظ و توسعه‌‌ی شبکه تأسیس کردند. بلافاصله پس از آن، ویتالیک اعلام کرد که این بنیاد به صورت غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد، که باعث شد برخی از بنیان‌گذاران آن را ترک کنند.

با گذشت زمان، توسعه‌دهندگان با ایده‌های غیرمتمرکز خود به اتریوم آمدند. در سال ۲۰۱۶، این کاربران The DAO را تأسیس کردند، یک گروه دموکراتیک که در مورد تغییرات و پیشنهادات شبکه رأی می‌داد. این سازمان با یک قرارداد هوشمند پشتیبانی می‌شد و اگر تغییراتی در هسته نیاز بود باید رأی اکثریت را به دست می‌آورد.

با این حال، زمانی که یک هکر ناشناس ۴۰ میلیون دلار از دارایی‌های The DAO اتریوم چگونه کار می‌کند؟ را به دلیل نقص امنیتی سرقت کرد، برای معکوس کردن این سرقت و برگرداندن پول‌ها، DAO به «هارد فورک» اتریوم رأی داد، از شبکه قدیمی جدا شد و به یک پروتکل جدید ارتقا یافت، که اساسا تحت یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری بزرگ قرار گرفت. این فورک جدید نام اتریوم را حفظ کرد، در حالی که شبکه‌ی اصلی به عنوان «Ethereum Classic» همچنان وجود دارد و به کار خود ادامه می‌دهد.

اتریوم چگونه کار می‌کند؟

مانند بیت‌کوین، شبکه اتریوم بر روی هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و این به لطف کاربرانی است که به جای حضور در یک سرور متمرکز خود به‌عنوان «گره‌ها» در شبکه مشارکت می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود که شبکه‌ اتریوم غیرمتمرکز و به شدت در برابر حملات مصون باشد و اساساً نتوان آن را از بین برد. اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد، اهمیتی ندارد زیرا هزاران کامپیوتر دیگر شبکه را نگه می‌دارند.

اتریوم در اصل یک سیستم غیرمتمرکز واحد است که رایانه‌ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می‎‌کند. هر گره یک کپی از آن رایانه را در خود نگه می‌دارد، به این معنی که هر گونه تعامل باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه‌ی خود را به روز کنند.

تعاملات شبکه به صورت “تراکنش” در نظر گرفته می‌شود و در بلوک‌های موجود در بلاک‌چین اتریوم ذخیره می‌شود. ماینرها این بلوک‌ها را قبل از اینکه آن‌ها را به شبکه متصل کرده و به عنوان تاریخچه تراکنش حفظ کنند، اعتبارسنجی می‌کنند. استخراج برای تأیید تراکنش‌ها به عنوان روش اجماع اثبات کار (PoW) شناخته می‌شود. هر بلوک دارای یک کد ۶۴ رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می‌کند. ماینرها قدرت کامپیوتر خود را برای یافتن آن به کار می‌برند و ثابت می‌کنند که این کد منحصربه‌فرد است. قدرت رایانه آن‌ها “اثبات” این کار است و ماینرها برای تلاش‌های خود در ETH پاداش می‌گیرند.

همچنین، مانند بیت‌کوین، تمام تراکنش‌های اتریوم کاملاً عمومی و شفاف هستند. ماینرها بلوک‌های کامل شده را برای بقیه‌ی شبکه پخش می‌کنند، تغییر را تأیید می‌کنند و بلوک‌ها را به بلاک‌چین اضافه می‌کنند. بلوک‌های تأییدشده را نمی‌توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه‌ی کامل از تمام تراکنش های شبکه عمل می‌کند.

اما اگر ماینرها برای کار خود کارمزد دریافت کنند، اتریوم از کجا می‌آید؟ هر تراکنش با کارمزدی به نام “Gas” همراه است که توسط کاربر شروع‌کننده تراکنش پرداخت می‌شود. این کارمزد به استخراج‌کننده‌ای پرداخت می‌شود که تراکنش را تأیید می‌کند و انگیزه‌ی استخراج آینده و تضمین امنیت شبکه را فراهم می‌کند. Gas اساساً به عنوان یک محدود‌کننده عمل می‌کند و تعداد اقداماتی را که کاربر می‌تواند در هر تراکنش انجام دهد را محدود می‌کند. همچنین از اسپم در شبکه هم جلوگیری به عمل می‌آورد.

از آنجایی که ETH بیشتر یک توکن کاربردی است تا یک توکن ارزشی، عرضه‌ی آن بی‌نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل پاداش استخراج‌کننده وارد گردش می‌شود و پس از اینکه شبکه به سمت اثبات سهام (PoS) حرکت کرد، با پاداش‌های استک کردن نیز وارد گردش می‌شود. در واقع در تئوری، اتر همیشه مورد تقاضا خواهد بود.

متأسفانه برای بسیاری، هزینه‌های Gas اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می‌تواند بسیار بالا باشد. این موضوع به این دلیل است که یک بلوک می‌تواند Gas زیادی را به همراه داشته باشد که بر اساس نوع و مقدار تراکنش متفاوت است. در نتیجه، ماینرها تراکنش‌هایی را با بالاترین کارمزد Gas انتخاب می‌کنند، به این معنی که کاربران ابتدا برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها رقابت می‌کنند. این رقابت هزینه‌ها را بالاتر و بالاتر می‌برد.

تعامل با اتریوم به ارز دیجیتال نیاز دارد که در یک کیف پول ذخیره می‌شود. این کیف پول به DApps متصل می‌شود و به عنوان گذرنامه‌ای برای اکوسیستم اتریوم عمل می‌کند. از آنجا، هر کسی می‌تواند اقلامی را خریداری کند، بازی کند، وام دهد و انواع فعالیت‌ها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد. با این وجود وب سنتی برای کاربران رایگان است، زیرا آنها اطلاعات را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. نهادهای متمرکزی که وب‌سایت‌ها را اجرا می‌کنند، سپس آن داده‌ها را برای کسب درآمد می‌فروشند.

کریپتوکارنسی در چنین جایی جای داده را می‌گیرد، به این معنی که کاربران می‌توانند به صورت ناشناس با هم در تعامل باشند. این موضوع همچنین به این معنی است که استفاده از DApp بدون تبعیض است. به عنوان مثال، هیچ برنامه‌ی وام‌دهی یا بانکی نمی‌تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی‌تواند آنچه را که «تراکنش مشکوک» می‌داند، مسدود کند. کاربران کنترل می‌کنند که چه کاری انجام می‌دهند و چگونه آن را انجام می‌دهند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب ۳.۰ می‌دانند.

اتریوم چه کاری انجام می‌دهد؟

تأمین مالی غیرمتمرکز مسلما بزرگترین دستاورد شبکه اتریوم بوده است. DAppهایی که می‌توانند چندین عملکرد را در اکوسیستم انجام دهند در حدود سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ ظاهر شدند و روز به روز بر محبوبیت آن‌ها افزوده می‌شود. هر چه تعداد DAppها بیشتر باشد، در نتیجه از شبکه اتریوم بیشتر استفاده می‌شود. بستر DeFi اتریوم بزرگترین بستر حوزه‌ی امور مالی غیرمتمرکز موجود است.

برای مثال، هنرمندان با آوردن آثار خود به زنجیره بلوکی از طریق توکن‌های غیرقابل تعویض یا NFT، میلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کنند. ممکن است تعجب کنیم که چرا هنر دیجیتال بخریم در حالی که می‌توانیم فقط از آن عکس بگیریم؟ کلکسیونرها در حقیقت مالکیت اثر را می‌خواهند، و برای همین NFTها برای مالکیت اثر هنری دیجیتال بوجود آمدند و این برای کلکسیونرها یک مزیت خیلی جذاب است که علاوه بر خرید اثر هنری دیجیتال مالکیت آن را نیز از آن خود می‌کنند.

این همان دلیلی است که همه کلکسیونرها به دنبال «مونالیزا» اصلی هستند نه یک کپی از آن، ​​حتی اگر نسخه‌ای که از نسخه اول قابل تشخیص نباشد. NFTها همچنین نشان‌دهنده‌ی اقلام و لوازم جانبی قابل استفاده در بازی‌های آنلاین هستند. بازیکنان می‌توانند خانه‌ها و شخصیت‌های خود را با دارایی‌های منحصربه‌فرد هنرمندان تزئین کنند و یک جریان اتریوم چگونه کار می‌کند؟ درآمدی دیگر را برای خالقان هنر رقم بزنند.

همه این‌ها به‌طور مستقل از طریق بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شود. به این صورت که با DeFi کاربران بیش از هر زمان دیگری کنترل وجوه خود را در اختیار دارند.

مزایای اتریوم

به غیر از تمرکززدایی و ناشناس بودن، اتریوم مزایای دیگری نیز دارد، مانند عدم سانسور. برای مثال، اگر شخصی چیزی توهین‌آمیز را توییت کند، توییتر می‌تواند آن را حذف کرده و آن کاربر را مجازات کند. با این حال، در یک پلتفرم رسانه‌ی اجتماعی مبتنی بر اتریوم، این کار تنها در صورتی ممکن است که جامعه به انجام آن رأی دهد. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه‌های مختلف می‌توانند هر طور که مناسب می‌دانند با هم بحث کنند، و مردم می‌توانند تصمیم بگیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید گفته شود.

الزامات جامعه همچنین مانع از تصاحب بازیگران بد می‌شود. شخصی با نیت بد باید ۵۱ درصد از شبکه را برای ایجاد تغییر کنترل کند، که در بیشتر موارد تقریبا غیرممکن است. چنین فضایی بسیار ایمن‌تر از یک سرور ساده است که می‌توان به آن نفوذ کرد.

سپس قراردادهای هوشمند وجود دارد که بسیاری از گام‌های برداشته شده توسط مقامات مرکزی در وب سنتی را خودکار می‌کند. برای مثال، یک فریلنسر در Upwork باید از این پلتفرم برای یافتن مشتریان و تنظیم قراردادهای پرداخت استفاده کند. مدل کسب‌وکار Upwork درصدی از هر قرارداد را برای حقوق کارکنان این پلتفرم، هزینه‌های سرور و غیره در نظر می‌گیرد. در وب ۳.۰، مشتری می‌تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند بنویسد که بیان می‌کند: «اگر کار در زمان X تحویل داده شود، وجوه آزاد می‌شود.» در این شرایط قوانین به صورت هارد-کد در قرارداد گنجانده شده است و هیچ یک از طرفین پس از نوشتن نمی‌توانند آن را دستکاری کنند.

همچنین به دست آوردن اتر از همیشه آسان‌تر شده است. شرکت‌هایی مانند PayPal و شرکت تابعه‌ی آن Venmo این روزها از خرید رمزارز با ارز فیات در داخل برنامه پشتیبانی می‌کنند. با در نظر گرفتن میلیون‌ها مشتری در هر پلتفرم، می‌توان انتظار این را داشت که آنها به زودی در این بستر وارد خواهند شد.

معایب اتریوم

در حالی که اتریوم یک پلتفرم عالی به نظر می‌رسد، چند مشکل کلیدی هم دارد که باید برطرف شوند.

اولین مورد مقیاس‌پذیری است. ویتالیک اتریوم را به شکل و شمایل وب کنونی، با میلیون‌ها کاربر در حال تعامل در یک زمان تصور کرد. با این حال، با توجه به الگوریتم اجماع PoW، چنین تعاملی توسط زمان‌های اعتبارسنجی بلوک و هزینه‌های Gas محدود می‌شود. علاوه بر این، تمرکززدایی هم یک مانع است. یک نهاد مرکزی، مانند ویزا، همه چیز را مدیریت می‌کند و فرآیند تراکنش را کامل کرده است.

دومین مورد هزینه است. توسعه اتریوم گران است و تعامل با آن برای کاربرانی که با فناوری آن آشنایی ندارند، چالش‌برانگیز خواهد بود. برخی پلتفرم‌ها برای نگهداری اتریوم به کیف پول‌های خاصی نیاز دارند، به این معنی که فرد باید ETH را از کیف پول فعلی خود به کیف پول مورد نیاز منتقل کند. این موضوع گامی غیر ضروری است که در اکوسیستم مالی کنونی ما ریشه دوانده و به هیچ وجه برای مبتدیان خوشایند نخواهد بود.

البته پلتفرم اتریوم انجمن بسیار خوبی دارد که می‌تواند کاربران زیادی را به سمت خودش جلب کند. اما عملا استفاده از اتریوم نیاز به ساده‌سازی دارد، چرا که یادگیری بلاک‌چین با استفاده از آن تفاوت‌های بسیاری دارد.

اتریوم ۲.۰ (Eth2) چیست؟

قرار بر این است که اتریوم به آرامی به نسخه ۲.۰ خود ارتقا یابد، که انتظار می‌رود الگوریتم اجماع اثبات سهام را به همراه داشته باشد. شبکه‌ی سنتی اتریوم از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ در حال کار بر روی ادغام با Beacon Chain بوده که اولین ویژگی جدید اتریوم ۲.۰ به شمار می‌رود.

Beacon Chain در نگاه اول تغییرات چندانی ایجاد نمی‌کند، اما تغییرات اساسی لازم برای ارتقاهای آینده، مانند شاردینگ را اضافه می‌کند. موضوع مقیاس‌پذیری که قبلاً مورد بحث قرار گرفت را به خاطر دارید؟ شاردینگ و فرآیند خرد کردن، بخش بزرگی از حل مشکلات مقیاس‌پذیری خواهد بود.

شاردینگ عمل پخش تراکنش‌ها در چندین شبکه بلاک‌چین کوچکتر است. این شبکه‌های کوچک‌تر را می‌توان توسط کاربرانی با سخت‌افزار ضعیف‌تر اجرا کرد، زیرا آن‌ها فقط به جای کل شبکه، به ذخیره‌ی اطلاعات از قسمت مذکور نیاز دارند. اساسا، اشتراک‌گذاری اعتبار اتریوم را قابل دسترس‌تر می‌کند و به رفع تراکم شبکه اصلی کمک می‌کند.

اتریوم ۲.۰ باعث افزایش تعداد علاقه‌مندان به ارزهای دیجیتال می‌شود. سلبریتی‌ها از NFT‌ها استفاده می‌کنند و افزایش آگاهی عمومی از بلاک‌چین بیشتر و بیشتر می‌شود. با این حال، تمام این فعالیت‌ها منجر به کارمزدهای بالا در تراکنش‌ها و اعتبار‌سنجی کندتر شده است، که نمونه‌ای از نیاز به اتریوم ۲.۰ است. خوشبختانه، توسعه‌دهندگان DApp سخت در تلاش هستند تا این مشکلات را مرتفع کنند.

همچنین به جای استخراج که فرآیندی انرژی‌بر است، اتریوم ۲.۰ به سمت الگوریتم اجماع PoS حرکت خواهد کرد. اثبات سهام، ماینرها را با اعتباردهنده‌ها جایگزین می‌کند، کاربرانی که بلاک‌چین اتریوم را ذخیره می‌کنند، تراکنش‌ها را تأیید خواهند کرد و بسیاری موارد دیگر.

استدلال برای اثبات سهام این است که این کار شکل سریع‌تر و در دسترس‌تر از اجماع بلاک‌چین است و مانند ماینینگ به سخت‌افزار خاصی نیاز ندارد، به این معنی که هر کسی که اندک بودجه و دستگاهی داشته باشد می‌تواند در این فرآیند شرکت کند. در تئوری، این دسترسی باید شبکه را رشد دهد. هر چه اعتبارسنج‌ها بیشتر باشند، بلاک‌های بیشتری تأیید می‌شوند. اعتباردهنده‌های اضافی همچنین اتریوم را بیش از پیش غیرمتمرکز می‌کنند و با گسترش، امنیت را ارتقا می‌دهند.

آینده‌ی اتریوم

بلاک‌چین اتریوم در ماه‌های اخیر با توجه به اینکه از آن برای ساخت مجموعه‌ای از پروژه های مالی غیرمتمرکز و NFT استفاده شده با افزایش محبوبیت مواجه شده است. به گفته مدافعان این پروژه، ظهور برنامه‌های کاربردی جدید مانند مواردی که به آن اشاره شد تأثیر فوق‌العاده‌ای در شهرت شبکه داشته است، زیرا افزایش فعالیت باعث جذب بیشتر و بیشتر توسعه‌دهندگان به اتریوم می‌شود.

با این حال، مسائل اساسی در مورد اینکه آیا اتریوم که با مجموعه‌ای پیچیده از ارتقاهای مهم از برنامه عقب مانده است، می‌تواند با رقبای چابک‌تر که تازه به میدان آمده‌اند رقابت نماید نیز مسئله مهمی خواهد بود. و در این میان سرمایه‌گذارانی مانند «گارگ» هشدار می‌دهند که در بلند مدت بازارهای ارزهای دیجیتال ممکن است معکوس شوند و بیت‌کوین به تسلط بلامنازع خود بازگردد.