شرکت نیکان حسابرس، با سابقه درخشان چند ساله مفتخر است شما را در زمینه های حسابداری مالیاتی، ارائه اظهارنامه مالیاتی ، مالیات شرکت ها، مالیات بر ارزش افزوده و غیره کمک و راهنمایی کند.
انواع دارایی های معاملاتی
سرمايه گذاري ها:( انواع سرمایه گذاری ها - آزمون کنترل داخلی - آزمون محتوا حسابرس)
تعریف حساب سرمایه گذاری:
بکارگیری وجوه نقد مازاد بر نیازهای شرکتها با اهمیت ترین سرمایه گذاری از دیدگاه حسابرسان سهام و اوراق قرضه است چون ارزش ریالی آن بیش از سایر سرمایه گذاری ها است.
اهداف سرمایه گذاری در سهام:
1- کسب درآمد و سود ---- تحکیم موقعیت و کسب امتیاز تجاری و حق کنترل
انواع سرمایه گذاری:
1- سرمایه گذاری(بلند مدت) :وجوهی که به مصرف خرید سهام شرکت ها به موسساتی میرسد که فعالیت آنها مکمل یا لازمه ادامه فعالیت موسسه سرمایه گذاری بوده ودر بردارنده امتیازات تجاری و تولیدی ویژه ای است ، داشتن سهام در آنها به منظور فروش در کوتاه مدت و کسب سود حاصله نیست بلکه منظور استحکام موقعیت تجاری و اطمینان از دارا بودن پشتوانه تولیدی یا تجاری مناسب و مستمر می باشد. اینگونه سرمایگذاری ها در داراییهای غیر جاری(بلند مدت) طبقه بندی میشوند و به بهای تمام شده در حساب ها ثبت میگردند.
2- سرمایه گذاری های غیر تجاری(کوتاه مدت) :به سرمایه گذاری هایی اطلاق میشود که ماهیتا به سهولت قابل فروش بوده ویا به وجه نقد تبدیل میگردد و برای یکسال تحصیل شده باشد این سرمایه گذاری ها تحت عنوان دارایی مالی در ترازنامه طبقه بندی میشوند وبر اساس قاعده اقل بهای تمام شده یا قیمت بازار در صورت های مالی منعکس میگردند.
سرمايه گذاري دراوراق بهادار
اوراق بهادار شامل سرمايه گذاريهاي كوتاه مدت(كمتر از يك سال) وبلند مدت(بيشتراز يك سال) مي باشد.
سرمايه گذاريهاي كوتاه مدت مشتمل برسهام شركتها،اوراق مشاركت واسناد خزانه مي باشد.
سرمايه گذاري سهام شركتها به قصد خريد وفروش،كوتاه مدت تلقي مي شود.
سرمايه گذاري كوتاه مدت(يا جاري)وبلندمدت(ياغيرجاري)بايد به اقل قيمت تمام شده ويا قيمت بازاردر تاريخ ترازنامه تعيين و نشان داده شوند.
سرمایه گذاری کوتاه مدت در سهام ( سرمایه گذاری جاری )
طبقه بندی سرمایه گذاری به کوتاه مدت و بلند مدت به قصد مدیریت از لحاظ مدت زمان نگهداری سرمایه گذاری بستگی دارد . اگر سرمایه گذاری به قصد تبدیل به وجه نقد در طی مدتی کمتر از یکسال از تاریخ ترازنامه و یا در طی مدت چرخه عملیات ( هرکدام که طولانی تر باشد ) انجام شده باشد ، نوعاً کوتاه مدت تلقی خواهد شد .
سرمایه گذاری های جاری می تواند شامل سرمایه گذاری سریع المعامله در بازار و یا سرمایه گذاری های جاری دیگر باشد . سرمایه گذاری سریع المعامله در بازار شامل آن دسته از سرمایه گذاری ها می باشد که اولاً بازار فعالی که آزاد و قابل دسترس باشد برای آن وجود داشته و ثانیاً قیمت های معاملاتی در چنین بازاری معلوم بوده و علنی اعلام شود . به گونه ای که قابلیت اتکاء داشته و بتوان براساس آن معامله انجام داد
سرمایه گذاری های سریع المعامه در بازار هرگاه به عنوان دارایی جاری نگهداری شود باید در ترازنامه به یکی از دو روش زیر منعکس شود :
الف) ارزش بازار ب) اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش
روش اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش به این معنا است که در این روش در پایان هر دوره مالی ، قیمت تمام شده سرمایه گذاری با انواع دارایی های معاملاتی مبلغی که انتظار است به شکل خالص از محل فروش سرمایه گذاری بازیافت گردد مقایسه و کمترین آن جهت انعکاس در ترازنامه انتخاب می شود .
روش ارزش بازار ( خالص ارزش فروش )
استفاده از روش ارزش بازار در مورد سرمایه گذاری های کوتاه مدت عملاً موجب می شود کلیه تغییرات در ارزش بازار سرمایه گذاری درصورت های مالی شناسایی شود صرف نظر از اینکه سرمایه گذاری به فروش رسیده یا نرسیده باشد . به عبارت دیگر هرگونه افزایش مبلغ دفتری سرمایه گذاری به عنوان بخشی از بازده سرمایه گذاری تلقی شده و در نهایت در بستانکار حساب « درآمد ناشی از افزایش ارزش سرمایه گذاری » ثبت می گردد . همچنین هرگونه کاهش در ارزش نقدی سرمایه گذاری نیز می تواند در بدهکار حساب « هزینه ناشی از کاهش ارزش سرمایه گذاری » ثبت شود .
روش اقل بهای تمام شده یا خالص ارزش فروش
در این روش پس از آنکه در پایان دوره مالی ، ارزش دفتری سهام با خالص ارزش فروش مقایسه شده هرگونه کاهش ارزش بازار نسبت به ارزش دفتری سرمایه گذاری از یکسو به عنوان « هزینه ناشی از کاهش ارزش سرمایه گذاری » ثبت شده و از سوی دیگر حساب « ذخیره کاهش ارزش سهام » بستانکار می گردد . در روش مزبور هرگونه افزایش در ارزش بازار که در سال های بعد اتفاق می افتد به عنوان بازیافت زیان سال های قبل تلقی شده و در مقابل بدهکار کردن حساب « ذخیره کاهش ارزش سهام » حساب « درآمد ناشی از افزایش ارزش » بستانکار می گردد . بدیهی است مازاد ارزش بازار نسبت به بهای تمام شده در روش فوق به عنوان درآمد ، قابل شناسایی و ثبت نمی باشد .
اصولآ حسابداري سرمايه گذاري در سهام شركتهاداراي سه حالت زير در ایران مي باشد:
۱ــسرمايه گذاري كمتر از ۲۰ درصد باشدحسابداري باشد.
ـ۲ـ اگرسرمايه گذاري بين۲۰تا۵۰ درصد باشد بعنوان شركت فرعي تلقي مي شود.
مطابق استاندارد شماره۱۸حسابداري در ايران، اگر شركتي داراي نفوذ قابل ملاحظه در شركت ديگر (عمدتآازطريق سهام) باشد،حسابداري آن به ر وش ارزش ويژه يا قيمت تمام شده و مبالغ تجديد ارزيابي مي باشد.
۳ ـ چنانجه شركت مورد حسابرسي بيش از ۵۰ درصد سهام شركت سرمايه پذير را داشته باشد مي بايست صورتهاي مالي تلفيقي تهيه نمايد.
مطابق استاندارد شماره۱۸حسابداري در ايران، اگر شركتي توانايي هدايت سياستهاي مالي وعملياتي يك واحد تجاري را داشته باشد مي بايست صورتهاي ماي تلفيقي تهيه نمايد.
كنترل داخلي اوراق بهادار
ساختاركنترل داخلي براي معاملات اوراق بهادارشرايط زير را دارد:
۱ ـتصويب مقامات مجاز
۲ــ ثبت صحيح در دفاتر.
۳ــ بر اساس روش اصولي قيمت گذاري شود.
رويه هاي كنترل داخلي اوراق بهادار:
ـ مجوز انجام معاملات توسط هيآت مديره.
ـ تفكيك وظايف از جمله ثبت ونگهداري.
ـ ثبت صحيح معاملات در دفاتر.
هدفهای حسابرسان ازرسیدگی به اوراق بهادار قابل دادوستد:
1-کفایت سیستم کنترل داخلی اوراق بهادار قابل دادوستد
2-اعتبار اوراق بهادار قابل دادوستد از لحاظ موجود بودن و تحقق مالکیت صاحبکار
3- ثبت دفاتر بودن تمام اوراق بهادار قابل دادوستد(کامل بودن)
4- انطباق ارزشیابی اوراق بهادار قابل داد و ستد با روش اقل بهای تمام شده یا بازار
5- صحت محاسبات ریاضی مدارک و جداول مربوط به اوراق بهادار
6- کفایت افشا ومطلوبیت ارائه اوراق بهادار شامل طبقه بندی به جاری و غیرجاری و ارائه توضیحات ضروری.
اهداف حسابرس دررسیدگی به اوراق بهادار:
آزمون محتوا از طريق تهيه برنامه حسابرسي توسط سرپرست حسابرسي با اهداف وروشهاي زير است:
ـ اثبات وجوداز طريق تاييديه يا مشاهده عيني و.
ـ اثبات مالكيت از طريق تاييديه يامشاهده اسنادومدارك و.
ـ اثبات كامل بودن از طريق تاييديه يابررسي اسنادومدارك و.
اثبات ارزش از طريق محاسبه صحت ارزشيابي.مثال،اگر سهام شركتي را دارد كه در بورس پذيرفته شده محاسبه نرخ تاريخ ترازنامه ضربدر تعدادسهام و.
روابط بین آزمونهای محتوا باهدفهای کلی حسابرسی :
صورت ریز اوراق بهادار وحسابهای مربوط را دریافت کنیدوبادفترکل تطبیق دهید
اوراق بهادار موجودرا بازرسی کنید وبرای اوراق بهادار امانی نزددیگران تاییدیه دریافت کنید
خریدوفروش اوراق بهادار طی سال را سندرسی کنیدوارزش بازار اوراق را تعیین کنید
انواع دارایی در علم حسابداری
دارایی در علم حسابداری موضوع بسیار مهمی است که باید نسبت به آن اطلاعات گسترده ای کسب کنید.
حتما با شنیدن کلمه دارایی، پول و ثروتی که متعلق به یک شخص می باشد به ذهن تان خواهد آمد. هر نوع منابعی که ارزش اقتصادی داشته باشد می تواند جزو دارایی محسوب شود و در آینده منفعتی برای شخص مربوطه ایجاد کند. انواع دارایی در علم حسابداری
دارایی در علم حسابداری شرکت ها معمولا در ترازنامه آن ها درج شده است که می تواند تولید یا خریداری شده باشد و در زمینه افزایش فروش و بهره وری شرکت استفاده شود.
شخصی که در امور حسابداری شرکت فعالیت می کند باید با انواع دارایی در علم حسابداری آشنایی کامل داشته باشد و نحوه محاسبه مالیات و ارائه صورت معاملات فصلی را به خوبی انجام دهد.
در ادامه این مقاله قصد داریم درک بهتری از مفهوم دارایی در علم حسابداری و انواع آن در اختیار شما قرار دهیم. پس با ما همراه باشید.
آنچه در این صفحه می‌خوانید
به چه منابع اقتصادی، دارایی گفته می شود؟
موجودی کالا، وجه نقد، زمین و بسیاری از موارد دیگر جزء دارایی شما به حساب می آیند. به نحوی دیگر می توان گفت کلیه منابع در اختیار شما که ارزش مادی و اقتصادی داشته باشند را دارایی می گوییم.
شرکت نیکان حسابرس، با سابقه درخشان چند ساله مفتخر است شما را در زمینه های حسابداری مالیاتی، ارائه اظهارنامه مالیاتی ، مالیات شرکت ها، مالیات بر ارزش افزوده و غیره کمک و راهنمایی کند.
حسابداری در شرکت های کوچک
عملکرد حسابداری شرکت های کوچک از این جهت مهم است که به صاحب مشاغل یا حسابدار اجازه می دهد تا داده های مالی قدیمی و فعلی را به روشی تجزیه و تحلیل کند که به ذینفعان مختلف کمک کند. در مشاغل کوچک و بزرگ، به طور معمول یک مدیر مالی وجود دارد که گیرنده اطلاعات حسابداری است و انواع مختلفی از تجزیه و تحلیل های مالی را انجام می دهد.
حسابداری شرکت های کوچک
سه نوع حسابداری شرکت های کوچک برای ارائه اطلاعات مالی به تعدادی از ذینفعان مختلف وجود دارد. حسابداری مالی فرآیند ثبت معاملات مالی برای شرکت و تهیه گزارش با استفاده از اطلاعات مالک، حسابدار یا مدیر مالی است. از این اظهارات و گزارشات برای انجام تجزیه و تحلیل مالی استفاده می شود. حسابداری مدیریتی، تولید اطلاعات مالی برای استفاده داخلی توسط بنگاه اقتصادی است. حسابداری هزینه فرآیند تجزیه و تحلیل هزینه های تولید محصولات یا خدمات شرکت است.
حسابداری مشاغل کوچک به حسابداری دقیق نیاز دارد که مستلزم نگهداری سوابق سازمان یافته از تراکنش های مالی یک کسب و کار، از جمله فروش، هزینه ها، دارایی ها و بدهی ها است. حسابداران معمولاً با سه نوع گزارش حسابداری کار می کنند: ترازنامه، صورت درآمد و جریان نقدی. هر گزارش ارزش های متفاوتی را ثبت می کند و بینش منحصر به فردی از سلامت مالی یک کسب و کار ارائه می دهد. در ادامه به بررسی حسابداری شرکت های کوچک می پردازیم.
ترازنامه
ترازنامه میزان مالکیت و بدهی یک شرکت را اندازه گیری می کند. این نوع بیانیه تصویری از سلامت مالی یک کسب و کار کوچک در یک مقطع زمانی خاص ارائه می دهد. حسابداران می توانند ارقام دارایی ها و بدهی های شرکت را در یک نگاه مشاهده کنند.
شرکتها معمولاً ترازنامه‌ها را در پایان هر سه ماهه آماده می‌کنند، اما افراد می‌توانند در هر زمانی آن را تهیه کنند. دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام ترازنامه را تشکیل می دهند.
دارایی ها
دارایی ها ارزش اقتصادی دارند و می توانند باعث کاهش هزینه ها و بهبود فروش شوند. نمونه هایی از دارایی ها شامل املاک، موجودی، پول نقد و حساب های دریافتنی است. ترازنامه دارایی‌ها را به ترتیب نقدینگی فهرست می‌کند چگونه می‌توان آنها را فروخت، مصرف کرد یا به پول نقد تبدیل کرد.
بدهی ها
بدهی چیزی است که یک شرکت به شخص دیگری بدهکار است. نمونه هایی از بدهی ها شامل دستمزد کارکنان، انواع دارایی های معاملاتی مالیات بر درآمد، وام های رهنی و حساب های پرداختنی است.
حقوق صاحبان سهام
حقوق صاحبان سهام نشان دهنده ارزش خالص یک شرکت است مبلغی که سهامداران در صورت نقد کردن همه دارایی ها و بازپرداخت همه بدهی ها دریافت می کنند. ارزش خالص را می توان به عنوان دارایی منهای بدهی ها نیز محاسبه کرد. برای مثال، شرکتی با داراییهای 10 میلیارد تومانی و بدهی‌های 2 میلیارد تومانی دارای ارزش سهام 8 میلیارد تومان خواهد بود.
هدف از حسابداری مالی ثبت، سازماندهی، گزارش و تجزیه و تحلیل داده های مالی تولید شده توسط معاملات مالی روزانه شرکت است. معاملات مالی انجام شده توسط شرکت در طول یک دوره حسابداری برای تهیه صورت های مالی شرکت استفاده می شود. از صورت های مالی، مالک، مدیر، حسابدار یا مدیر مالی می توانند اشکال مختلف تحلیل مالی را انجام دهند.
سپس نتایج تحلیل مالی به ذینفعان شرکت گزارش می شود. سهامداران شامل احزاب علاقه مند به عملکرد شرکت هستند. ذینفعان شرکت شامل مالک مشاغل، هیئت مدیره، سهامداران و بستانکاران شرکت، سرمایه گذاران احتمالی و. هستند.
معاملات مالی را طبقه بندی کنید: در پایان دوره حسابداری، ورودی های ژورنالی بر اساس نمودار حساب شرکت طبقه بندی می شوند. طبقه بندی عمده در نمودار حساب ها درآمد، هزینه ها، دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام است.
تراز آزمایشی و ورودی های تعدیل کننده: تراز آزمایشی چرخه حسابداری مجموع بدهی ها و اعتبارات موجود در دفتر کل است. سپس ورودی های تعدیل ایجاد می شود و حساب های شرکت همانطور که در معادله حسابداری مشخص شده تعادل می یابد.
تهیه صورت های مالی: با استفاده از اطلاعات مالی دفتر کل، اکنون می توان صورت سود، ترازنامه و صورت جریان های نقدی را تهیه کرد. اینها صورت های مالی اولیه تولید شده توسط داده های حسابداری یک کسب و کار است.
صورت های مالی تولید شده توسط چرخه حسابداری، اطلاعات مورد استفاده در تحلیل مالی شرکت تجاری را ارائه می دهد. که این ها عبارتند از:
ترازنامه: ترازنامه تصویری از وضعیت مالی شرکت را در یک برهه از زمان ارائه می دهد. این به شما می گوید شرکت در چه زمانی (دارایی ها) مالک است و چه زمانی بدهی دارد (بدهی ها و حقوق صاحبان سهام).
صورت سود و زیان: صورت سود و زیان وضعیت مالی شرکت را برای مدت زمانی مشخص نشان می دهد. این نتایج خالص عملیات شرکت را از طریق بیان درآمد و هزینه نشان می دهد. نشان دهنده سودآوری یا ضرر نتیجه کار است.
مشاهده جریانات نقدی: وجه نقد در یک تجارت خصوصاً یک شرکت کوچک پادشاه است. صورت جریان های نقدی، جریان های ورودی و خروجی وجوه نقد را در طی یک دوره زمانی و وضعیت نقدی خالص شرکت را در پایان دوره زمانی نشان می دهد.
صورتهای مالی شرکت به عنوان پایه ای برای مقایسه استفاده می شود، یا در طول زمان یا توسط گروه های صنعتی. انواع مختلفی از تجزیه و تحلیل مالی وجود دارد که ممکن است از بسیار ساده برای مشاغل کوچک و بسیار پیچیده برای شرکت های بزرگ باشد. در اینجا دو نوع تحلیل مالی وجود دارد که نسبتاً ساده و مناسب برای مشاغل کوچک است:
تجزیه و تحلیل صورت مالی اندازه مشترک: تحلیلگر هر مورد از صورت سود و زیان شرکت را به عنوان درصد فروش بیان می کند. هر مورد در ترازنامه به عنوان درصدی از دارایی ها بیان می شود. سپس تحلیلگر می تواند داده ها را در دوره های مختلف حسابداری مقایسه کند.
تجزیه و تحلیل نسبت مالی: زمینه های مختلفی از تجارت وجود دارد که یک تحلیلگر باید به آنها بپردازد. محاسبه نسبت های کلیدی مالی مورد استفاده در تجزیه و تحلیل می تواند اطلاعات زیادی در مورد عملکرد مالی انواع دارایی های معاملاتی یک کسب و کار کوچک به مدیر بازرگانی ارائه دهد. در تجزیه و تحلیل مالی شش نسبت عمده مالی وجود دارد.
صورتهای مالی داده های حسابداری را فراهم می کند که مدیران مالی، صاحب یا مدیر تجارت و سایر سهامداران باید برای تجزیه و تحلیل ساده عملکرد مالی شرکت انجام دهند. سپس نسبت ها با دوره های حسابداری قبلی شرکت یا سایر شرکت های فعال در صنعت مورد نظر مقایسه می شود. در اینجا شش دسته نسبت مالی وجود دارد:
1. نسبت های نقدینگی: نسبت های نقدینگی اندازه گیری این است که شرکت در صورت نیاز می تواند در کوتاه مدت دارایی های خود را به پول نقد تبدیل کند.
2. نسبت های مدیریت دارایی: نسبت های مدیریت دارایی یا کارایی، اندازه گیری میزان کارآیی شرکت در استفاده از دارایی های خود برای تولید فروش و کسب سود و به حداکثر رساندن ثروت سهامداران است.
3. نسبت های پرداخت بدهی: همچنین به نسبت مدیریت بدهی نیز گفته می شود، ضرایب پرداخت به مدیر شرکت کمک می کند تا موقعیت اهرم مالی شرکت را درک کند. نسبت های پرداخت بدهی برای تعیین چگونگی استفاده مشاغل از بدهی برای تأمین مالی عملیات خود استفاده می شود.
4. نسبت های تحت پوشش: نسبت های پوشش به مدیر شرکت نشان می دهد که تا چه اندازه کسب و کار می تواند تعهدات ثابت خود مانند پرداخت سود و اجاره را انجام دهد. همراه با نسبت های پرداخت بدهی برای تحت نظر داشتن بدهی و موقعیت های سهام شرکت استفاده می شود.
5. نسبت های سودآوری: نسبت های سودآوری خلاصه ای از تأثیرات مدیریت نقدینگی، مدیریت دارایی و مدیریت بدهی بر شرکت است. آنها سود خالص شرکت را همراه با این که شرکت در معاملات عمومی بنگاه اقتصادی حداکثر ثروت سهامداران خود را نشان می دهد.
6. نسبت ارزش بازار: نسبت ارزش بازار برای کسب و کارهای کوچک به طور گسترده ای مورد استفاده قرار نمی گیرد زیرا بیشتر مشاغل کوچک به صورت عمومی معامله نمی شوند.
حسابداری مدیریتی که حسابداری مدیریت نیز نامیده می شود، فرآیند جمع آوری، سازماندهی و گزارش داده های مالی شرکت به منظور تصمیم گیری مدیریتی است.
حسابداری مالی و حسابداری هزینه داده های مالی خود را در اختیار مدیریت قرار می دهند تا به آنها در تصمیم گیری کمک کنند. با استفاده از داده های ارائه شده توسط حسابداری مالی و هزینه، مدیریت می تواند تصویر وسیع تری از عملکرد مالی شرکت را مشاهده کند.
حسابداری مدیریتی به اطلاعات مالی قدیمی ارائه شده توسط عملکردهای حسابداری مالی و هزینه نگاه می کند. عملکردهای گزارشگری حسابداری مالی و هزینه ای برای حسابداری مدیریتی مهم است زیرا داده های مالی خام برای مدیران در فرم گزارش خلاصه می شود.
استفاده از اطلاعات تاریخی به مدیریت این امکان را می دهد تا ببیند شرکت در کجا بوده است، از نظر مالی و برنامه ریزی شرایط بهتری برای مکان مورد نظر خود دارد. اطلاعاتی که حسابداران مدیریت در اختیار دارند، به مدیریت اجازه می دهد تا عملکرد آینده شرکت را پیش بینی کند.
مدیران از گزارشات مربوط به نتایج تجزیه و تحلیل مالی اندازه مشترک و تجزیه و تحلیل نسبت مالی بهره مند می شوند. مدیران با استفاده از این اطلاعات مالی گام را فراتر می برند. آنها با کمک کارکنان مالی، تجزیه و تحلیل پیچیده تری مانند تجزیه و تحلیل واریانس، تجزیه و تحلیل هزینه-سود، ارزیابی ریسک، پیش بینی فروش و توسعه بودجه را انجام می دهند. مدیریت شرکت را با سایر افراد فعال در صنعت خود مقایسه می کند تا تصویر خوبی از جایگاه شرکت بدست آورد. تمام این اطلاعات برای تصمیم گیری در آینده شامل عملیات، پیشنهادات محصول، قیمت گذاری یا برنامه های بازاریابی استفاده می شود.
حسابداری هزینه عملی تعیین هزینه های تولید یک محصول و گزارش آن هزینه ها به مدیریت است تا تصمیمات آگاهانه تری را در درجه اول در مورد قیمت گذاری محصول تسهیل کند. حسابداری هزینه معمولاً با مشاغل مرتبط با تولید کالا مرتبط است. تخصیص هزینه ها به بازده مشاغل خدماتی نیز امکان پذیر است. پس از تعیین هزینه ها، مدیریت می تواند قیمت محصولات را تعیین کند. اختصاص هزینه ها زمینه را برای تعیین قیمت محصولات فراهم می کند.
هزینه های تولید محصول برای فروش مشاغل از نظر ماهیت ثابت یا متغیر است. تعداد محدودی از هزینه های نیمه متغیر در نظر گرفته شده است:
هزینه های ثابت: هزینه های ثابت تولید محصول آن هزینه هایی است که با مقدار محصول تولید شده تغییر نمی کند.
هزینه های متغیر: هزینه های متغیر تولید یک محصول، هزینه هایی است که با مقدار محصول تولید شده تغییر می کند.
هزینه های نیمه متغیر: فقط چند هزینه در تولید دارای خصوصیات هزینه های ثابت و متغیر است. یکی از آنها کمیسیون های فروش است که معمولاً دارای یک جز ثابت و یک جز متغیر هستند.
هزینه های مستقیم: هزینه هایی هستند که مستقیماً با محصولی که می فروشید ارتباط دارند. به عنوان مثال، اگر اتومبیل تولید می کنید، هزینه مستقیم فولاد، یکی از مواد اولیه است.
هزینه های غیرمستقیم: هزینه های غیر مستقیم انواع دارایی های معاملاتی در سطح شرکت است تا سطح محصول. اینها هزینه هایی هستند که کل شرکت را تحت تأثیر قرار می دهند. نرم افزارها نمونه ای از هزینه غیرمستقیم است.
هزینه های مستقیم و غیرمستقیم باید با حسابرسی دقیق پیگیری شود. این هزینه ها به تعیین سودآوری و کارایی شرکت کمک می کند و دستکاری آنها اساس برنامه های بهبود هزینه است.
حساب های درآمد
حساب های درآمد برای ردیابی منبع درآمد استفاده می شود. سطح جزئیاتی که در گزارش خود می خواهید، تعداد حساب هایی که ایجاد می کنید را نشان می دهد. به عنوان مثال، اگر شما یک استودیوی آموزشی شخصی هستید، ممکن است هم خدمات آموزشی و هم تجهیزات تناسب اندام انواع دارایی های معاملاتی را بفروشید، اما می‌خواهید این فروش‌ها را جداگانه پیگیری کنید. ممکن است دو حساب درآمد ایجاد کنید که به شما امکان می دهد در یک نگاه درآمدی را که در بخش های مختلف کسب و کار خود جمع آوری می کنید، مشاهده کنید.
در چنین مواردی بهتر است که برای مواردی که در مورد آنها مطمئن نیستید و بعداً می توانید با حسابدار خود مشورت کنید، یک دسته درآمد دیگر ایجاد کنید.
حسابداران مالی داده های مالی تولید شده توسط تجارت را ثبت، سازماندهی و گزارش می کنند. سپس حسابداران مدیریت گزارش های تهیه شده از آن اطلاعات را می گیرند و آن را تجزیه و تحلیل می کنند. سپس آن را برای استفاده داخلی به مالک یا مدیر شرکت می دهند. مدیران، به نوبه خود، برنامه هایی را برای بهبود خط اصلی شرکت در برنامه خود قرار می دهند.
این دو حوزه عملکردی حسابداری جداگانه هستند. حسابداران مالی با داده های مالی خام حاصل از فعالیتهای روزمره شرکت سرو کار دارند، در حالی که حسابداران هزینه ها بر هزینه های تولید و تدوین استراتژی قیمت گذاری محصولات تمرکز دارند.
در گذشته، حسابداری هزینه بخشی از حوزه عملکرد حسابداری مدیریت در نظر گرفته می شد. اکنون بیشتر اوقات، حسابداری هزینه به عنوان یک منطقه جداگانه در نظر گرفته می شود زیرا حسابداران مدیریت با مهار هزینه برای کل شرکت سروکار دارند و حسابداران هزینه با محصولات جداگانه، هزینه های آنها و قیمت گذاری آنها سروکار دارند. داده ها از هر دو حوزه عملکردی توسط مدیریت برای تصمیم گیری استفاده می شود. گزارش های حسابداری هزینه برای تجزیه و تحلیل هزینه های متحمل شده توسط فرآیندها استفاده می شود.
قرارداد آتی
کالایی که در قرارداد آتی باید تحویل انواع دارایی های معاملاتی داده شود باید دارای کمیت، کیفیت و استاندارد و باشد که زمان و محل تحویل آن نیز مشخص باشد. متغیر مورد اهمیت در معاملات آتی، قیمت می باشد که در طول معامله کشف می گردد.
تعریف قرارداد آتی:
قرارداد آتی (future contract) یا به اختصار آتی (futures)، توافق نامه ای می باشد که مبتنی بر خرید یا فروش دارایی در زمان معینی در آینده، و با قیمت مشخص است.
انواع قرارداد های آتی:
قرارداد های آتی به دو گروه اصلی طبقه بندی می شوند:
قرارداد های آتی کالا: شامل محصولات کشاورزی، فلزات، مواد نفتی و …
قرارداد های آتی مالی: ابزار هایی نظیر سهام، اوراق قرضه، ارز و …
در بازار های مالی کنونی، قرارداد ها بر پایه های دیگری همچون ارز، نرخ بهره و شاخص های بازار سهام بسیار متداول شده اند که نقش مهمی را در کنترل ریسک ایفا می کنند.
ویژگی های قرارداد های آتی:
قرارداد های آتی دارای ویژگی های زیر هستند.
اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﻮدن ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻗﺮارداد:
شرایط استاندارد این نوع از قرارداد ها باعث می شود که نتوانند به صورت دقیق به همه نیاز های مشارکت کنندگان در بازار های مالی پاسخ بدهند. این شرط یکی از معایب قرارداد های آتی به شمار می رود.
ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ در ﺑﻮرس (ﺷﻔﺎﻓﻴﺖ ﻗﻴﻤﺖ):
بورس معاملات آتی مکانی معین برای خریداران و فروشندگان می باشد که از طریق سامانه الکترونیکی انواع دارایی های معاملاتی دارای استاندارد بورس، معاملات آتی انجام می گردد. این معاملات برای تمامی شرکت کنندگان در بازار به صورت عادلانه عرضه قابل عرضه می باشد.
کارگزاران و کارگزاری ها، سفارش های مشتریان را از طریق روش های موجود در سازمان بورس، در سامانه معاملاتی قرارداد های آتی قرار می دهند.
سپس معاملات ثبت شده بر اساس اولویت های قیمتی و در صورت مساوی بودن قیمت ها بر اساس اولویت زمانی انجام می گیرد.
بورس ها و کارگذاری ها خودشان حق معامله ندارند و نمی توانند مشتریان را وادار به معامله کنند در واقع می توان گفت که مسئولیت بورس و کارگزاری ها، ایجاد بازاری منسجم و شفاف به منظور کشف قیمت ها و انجام معاملات به صورت عادلانه می باشد.
تمامی بورس های سراسر دنیا به وسیله مقام ناظر کنترل می شوند. هر زمان یکی از اعضای معامله گر در بورس، قوانین و مقررات وضع شده را نادیده بگیرد، مشمول جریمه می شود و یا ممکن است که ممنوع المعامله شود.
موسسه مشاوران مطالعه مقاله تکالیف مالیاتی انواع دارایی های معاملاتی را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.
انواع قرارداد های آتی
اﺗﺎق ﭘﺎﻳﺎﭘﺎی، عدم ریسک اﻋﺘﺒـﺎری، وﺟﻮد مکانیسم وﺟﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ و کاهش ریسک اﻋﺘﺒﺎری:
اتاق پایاپای (روزانه) در هر بورس، نقش مهمی را برای تضمین عملکرد مالی قراردادهای آتی معامله شده ایفا می کند که به عنوان پشتوانه قابل اطمینان برای طرفین معامله می باشد.
ﻧﻘﺪ ﺷﻮﻧﺪگی ﺑﺎﻻ:
در این نوع از قرارداد ها، برای این که سرمایه گذار و معامله گر بتواند قرارداد آتی را به فروش رساند، به مالکیت آن دارایی معین نیاز ندارد و با انجام معامله پیش فروش می تواند یک قرارداد آتی را در بازار بفروشد.
در صورت نیاز به تحویل کالا، می تواند آن را از بازار فیزیکی تهیه کند که این امر میزان نقد شوندگی معاملات را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد.
اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﻳﺮی ﭘﺎﻳﻴﻦ:
این ویژگی به دلیل توضیحات مورد اول می باشد.
پوشش ریسک:
از مهم ترین مزیت های قرارداد های آتی، خاصیت پوشش ریسک آنها می باشد. این خاصیت، به معنای اتخاذ موقعیتی در بازار می باشد که هدف آن کاهش یا از حذف ریسک ناشی از نوسانات و تغییرات قیمت است.
هزینه اندک معاملات:
معاملات قرارداد های آتی نسبت به معاملات نقدی از هزینه معاملاتی کمتری برخوردار است.
اهرم مالی:
استفاده از اهرم مالی در معامله های قرارداد آتی از درجه ریسک بالایی برخوردار می باشد و به معامله گران فرصت کسب کردن میزان سود بالایی را می دهد به طوری که معامله گر با یک سپرده اولیه می تواند معادل کل ارزش دارایی تعهد شده، سود و یا زیان کسب کند.
نکته: مسئله ای که این ریسک را تشدید می کند اهرمی بودن معاملات آتی می باشد.
مشخصات قرارداد های آتی:
مشخصات قرارداد های آتی به شرح زیر می باشد.
ﻧﻮع دارایی ﭘﺎﻳﻪ و اﺳﺘﺎﻧﺪارد کالا:
در قرارداد های آتی، کالا و یا دارایی ای که قرارداد آتی بر روی آن منتشر گردد را اصطلاحا دارایی پایه می گویند.
همچنین در بورس های کالایی در سراسر دنیا، بر روی دارایی های مختلفی از جمله محصولات کشاورزی، انواع فلزات، انواع فرآورده های نفتی و سایر محصولات قرارداد آتی منتشر می شود که با عنوان دارایی پایه قرارداد های آتی مورد معامله قرار می گیرند.
اﻧﺪازه ﻗﺮارداد آتی:
اندازه قرارداد مشخص کننده حجم دارایی ای می باشد که طی یک قرارداد باید تحویل داده شود. به عبارتی می توان گفت، مقدار استاندارد شده دارایی پایه را به اصطلاح، اندازه قرارداد می نامند.
در این نوع از قرارداد ها، اندازه هر قرارداد توسط بورس تعیین می گردد و سرمایه گذاران فقط می توانند مضرب های صحیحی از این مقادیر را مورد معامله قرار دهند.
دوره و ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻌﺎﻣﻼتی و ﺗﺎرﻳﺦ سررسید:
تاریخ سر رسید قرارداد های آتی بر روی یک کالا به صورت استاندارد و مشخص توسط بورس تعیین می گردد که تنها برای سررسید های معینی تعیین می شود که امکان انجام این گونه معاملات آتی در آنها وجود دارد.
وﺟﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ اوﻟﻴﻪ:
در توضیحات بخش اتاق پایاپای شرح داده شده است.
موسسه مشاوران مطالعه مقاله رکود اقتصادی را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.
ویژگی های قرارداد های آتی
سایر مشخصات قرارداد های آتی:
- ﺣﺪ ﻧﻮﺳﺎن قیمت روزانه
- حداکثر ﺣﺠﻢ ﻫﺮ سفارش
- ﺳﻘﻒ ﻣﺠﺎز موقعیت ﻫﺎی ﺑﺎز
- ﺗﺤﻮیل و ﻣﻬﻠﺖ ﮔﻮاهی آﻣﺎدگی تحویل
- کارﻣﺰد ﻫﺎ و جرایم
بورس های معامله قرارداد آتی:
در کشور های مختلف جهان، بورس های زیادی برای معامله قرارداد های آتی وجود دارد که دو نمونه از بزرگ ترین بورس های آتی در آمریکا می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بورس شیکاگو (CBOT)
- بورس تجاری شیکاگو (CME)
از بزرگ ترین بورس های آتی در اروپا نیز می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بورس قرارداد های آتی و اوراق اختیار معامله بین المللی لندن (LIFFOE)
- بورس یورکس (Eurex)
سایر بورس های بزرگ، شامل:
- بورس Bolsa de Mercadoriasy Futures در سائو پائولو
- بورس آتی مالی بین المللی در توکیو
- بورس بین المللی در سنگاپور
- بورس آتی در سیدنی
نمونه های قرارداد های آتی:
از نمونه های قرارداد های آتی می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- قرارداد های آتی بر روی نرخ بهره کوتاه مدت
- قرارداد های آتی بر روی نرخ بهره میان مدت و بلند مدت در آمریکا
- قرارداد های آتی یورو دلاری
معاملات قرارداد های آتی نرخ ارز:
این معاملات در مقایسه با پیمان های آتی نرخ ارز بسیار کم می باشند که عمدتا به معاملات صورت گرفته در بورس شیکاگو محدود می گردند.
بیشتر معاملات آتی نرخ ارز، روی ارز های زیر صورت می گیرد:
- یورو
- دلار کانادا
- فرانک سوئیس
- ین ژاپن
- پوند انگلیس
- پزو مکزیک
- دلار استرالیا
فواید قرارداد آتی:
- تثبیت قیمت فروش برای آینده
- حفظ قیمت مورد نظر
- جلوگیری از نوسان قیمت
- اطمینان از دریافت میزان کالا (سهام) در زمان مورد نظر با قیمت تثبیت شده
- کسب سود برای معامله گر به وسیله نوسانان قیمت قرارداد آتی
پوزیشن های معاملاتی:
پوزیشن(Position) معامله زمانی صورت می گیرد که معامله گر در روز، معامله ای انجام دهد در واقع می توان گفت، یک معامله گر در شروع کار روزانه که هنوز هیچ گونه معامله ای انجام نداده است، هیچ موضعی اتخاذ نکرده است.
در این صورت، هیچ تعهدی وجود ندارد، اما به محض این که وارد بازار شود و شروع به انجام معامله نماید، این معامله گر پوزیشن Long را اتخاذ می کند.
موسسه مشاوران مطالعه مقاله اوراق مالی اسلامی را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.
ویژگی های قرارداد آتی
Long Position:
واژه Long در زبان انگلیسی دقیقا به معنای مالکیت است و در واژگان بورس به موقعیت فردی اطلاق می شود که اوراق بهادار، کالا، ارز و مانند آنها را خریداری کرده و یا نگهداری می کند و امیدوار است که قیمت آنها افزایش یابد.
در بازار آتی، به افرادی که مبادرت به خرید قرارداد آتی کنند، به گونه ای که متعهد شوند، در تاریخ انقضا دارایی پایه را تحویل بگیرند، اصطلاحا می گوییم موقعیت Long را اتخاذ کرده اند.
در بازار بورس آتی ایران، فردی که قرارداد آتی را می خرد و خود را متعهد به خرید دارایی پایه بر اساس ضوابط استاندارد بورس در تاریخ معینی می نماید، اصطلاحا موقعیت خرید یا موقعیت تعهدی خرید اختیار کرده است و اگر تا موعد سر رسید قرارداد، موضع خود را حفظ کند، لازم است که دارایی پایه را خریداری نماید.
Short Position:
به موقعیت فردی که قرارداد فروش اوراق بهادار، کالا، ارز و امثال آن را را منعقد کرده باشد، اصطلاحا Short می گویند.
در واقع می توان گفت که، موقعیت Short به موقعیت کسی گفته می شود که تعدادی قرارداد آتی در بازار آتی به فروش رسانده است و هنوز از طریق یک معامله جبرانی (خرید قرارداد آتی) موقعیت خود را در بازار مسدود نکرده است.
موقعیت تعهدی باز:
موقعیتی است که تعهدات دارنده موقعیت به یکی از روش های زیر ساقط نشده است:
- بستن موقعیت (معامله معکوس)
- معاوضه فیزیکی
- تسویه نقدی
- تحویل
همگرایی قیمت آتی با قیمت نقدی:
هر چه تاریخ (موعد) سر رسید قرارداد آتی نزدیک تر می شود، می توان نتیجه گرفت که قیمت آتی به سمت قیمت نقدی میل می کند و در سر رسید قرارداد آتی، قیمت آتی با قیمت نقدی برابر و یا خیلی نزدیک می شود.انواع دارایی های معاملاتی انواع دارایی های معاملاتی
در این صورت معامله گران فرصت های آربیتراژی زیر را خواهند داشت:
- فروش یک قرارداد آتی
- خرید دارایی
- تحویل دارایی
انجام این سه گام، باعث ایجاد سودی معادل اختلاف قیمت آتی و قیمت نقدی برای معامله گر می شود.
انواع دارایی های معاملاتی
قراداد آتی و اختیار معامله را با خبرگان سهام تجربه کنید.
بازار مشتقه جدیدترین زیر مجموعه بازار بورس کالا است. بازاری که با توجه به نیازهای بازار و ماهیت خاص برخی کالاها به وجود آمده است. این بازار با کمک اوراق مشتقه، سبک جدیدی از بازار را شکل داده و طیف جدیدی از سرمایه داران را وارد بازار کرده است. اوراق مشتقه بورس کالا شامل «قراردادهای آتی» و «قراردادهای اختیار معامله» میشوند. روش کار بازار مشتقه به این صورت است که در ابتدا یک دارایی مشخص به عنوان دارایی پایه معرفی شده و قراردادها روی آن منتشر و تعریف میشوند. محصولات ارزشمند کشاورزی مثل زعفران، پسته و زیره، فراورده‌های نفتی، انواع فلزات و سکه، همگی می‌توانند به عنوان یک دارایی پایه انتخاب شوند. بازار انواع دارایی های معاملاتی مشتقه طیف وسیعی از افراد را به سرمایه‌گذاران خرد تبدیل خواهد کرد. دو قرارداد تعریف شده در بازار مشتقه شامل مزایای قابل توجهی میشوند؛ مزایایی از جمله پوشش دادن ریسک، امکان خرید و فروش استقراضی دارایی‌ها و همچنین تضمین معاملات به وسیله اتاق پایاپای بورس.
قرارداد آتی» قراردادی است که بر اساس آن فروشنده متعهد میشود در سررسید معین. مقدار معینی از کالای مشخص را به قیمت مشخص بفروشد و در مقابل, طرف دیگر قرارداد متعهد میشود همان کالا با همان مشخصات را در سررسید معین بخرد و برای اینکه هر دو طرف به تعهدات خود عمل کنند باید مبلغی را به عنوان وجه تضمین اولیه نزد اتاق پایاپای بگذارند که متناسب با تغییرات قیمت آتی باید این وجه تضمین اولیه را تعدیل کنند.
اختیار معامله شامل دو نوع قرارداد اختیار معامله خرید ( Call Option ) و اختیار معامله فروش ( Put Option ) م یباشد که در این بروشور آموزشی به اختصار “کال” به جای اختیار معامله خرید و“پوت” به جای اختیار معامله فروش استفاده خواهد شد.
دیدگاه شما