قرارداد آتی ترکیبی

من در تاریخ ۱۰ فروردین ۱۴۰۰، خودروی خود را به دارنده‌ی این برگه انتقال خواهم داد.

اوراق بهادار (Security) چیست؟

بازارهای مالی در سرتاسر جهان، شامل بخش‌های مختلفی است، یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در بازارهای مالی، اوراق بهادار است. در این مطلب، با کمک مقاله‌ای از وب‌سایت اینوستوپدیا، با تعریف اوراق بهادار، انواع آن، سرمایه‌گذاری و معامله‌گری در این حوزه و وضعیت قانون‌گذاری آن آشنا خواهید شد.

اوراق بهادار چیست؟

اوراق بهادار (Security)، به هر دارایی یا حقی گفته می‌شود که ذات غیرفیزکی دارد، از نظر قانون معتبر بوده و می‌توان آن را به فروش رساند.

در بیشتر کشورها، اوراق بهادار شامل موارد زیر می‌شود:

• یک موقعیت مالکیتی در شرکت‌هایی که به صورت عمومی در بورس معامله می‌شوند (سهام در بورس)
• یک رابطه طلبکاری از یک نهاد دولتی یا خصوصی (اوراق قرضه)
• یا یک حق مالکیت بر ابزارهای مالی مشتقه (قرارداد آتی یا قرارداد اختیار)

به زبان ساده، اوراق بهادار وعده‌ای است که از نظر قانونی لازم‌الاجرا است و می‌توان آن را خرید، فروخت و یا با چیز ارزشمند دیگری مبادله کرد.

برای درک بهتر اوراق بهادار به این مثال توجه کنید. فردی روی کاغذی می‌نویسد:

من در تاریخ ۱۰ فروردین ۱۴۰۰، خودروی خود را به دارنده‌ی این برگه انتقال خواهم داد.

اگر این برگه به تأیید یک نهاد دولتی یا قانونی برسد، تبدیل به اوراق بهادار می‌شود؛ یعنی ورقی که بها دارد. بنابراین این برگه دارای ارزش است و ممکن است مردم به خرید یا فروش این برگه علاقه نشان دهند. بدیهی است که اگر خودرو تا قبل از تحویل صحیح و سالم مانده باشد، ارزش برگه نیز بالا خواهد رفت. در مقابل اگر مشکلی برای اتومبیل پیش بیاید، افراد علاقه کمتری به در اختیار داشتن آن برگه نشان خواهند داد و در نتیجه، ارزش آن افت خواهد کرد.

انواع اوراق بهادار

اوراق بهادار را می‌توان به دو دسته عمده سهام و بدهی تقسیم کرد. با این حال، دسته دیگری به نام ترکیبی وجود دارد که در آن، بخشی از ویژگی‌های اوراق سهام و اوراق بدهی ترکیب شده است. در ادامه، با این سه دسته بیشتر آشنا خواهیم شد.

«سهام» یا «اوراق حقوق صاحبان سهام»، متداول‌ترین نوع از انواع اوراق بهادار است. سهام، یک نفع مالکیتی است که سهام‌داران در یک نهاد (مانند یک شرکت) در اختیار دارند و یکی از انواع سهم در بازار سرمایه است. اوراق سهام شامل دو دسته‌ی سهام عادی و سهام مقدم است.

دارندگان سهام معمولاً دریافتی منظم ندارند، هر چند در برخی موارد سود سهم را دریافت می‌کنند. اما سود اصلی سهام‌داران از این سرمایه‌گذاری، سودی است که از فروش خود سهام (اوراق بهادار) به دست می‌آید (با این فرض که ارزش سهم افزایش یافته باشد).

دارندگان سهام این اختیار را دارند که به میزان سهام خود، در کنترل شرکت سهیم باشند. ضریب تأثیر رای هر سهام‌دار به نسبت سهمی است که در اختیار دارد. در صورت ورشکستگی شرکت، سهام‌داران پس از پرداخت کلیه تعهدات به طلبکاران، باقی‌مانده دارایی شرکت را به نسبت سهمی که دارند، بین خود تقسیم می‌کنند. در صورتی‌که دارایی مالی شرکت برای پرداخت تعهدات به طلبکارن کافی نباشد، این بدهی از کالاها یا خدمات شرکت پرداخت می‌شود.

اوراق بدهی

«اوراق بدهی» بیانگر پولی است که وام گرفته شده است و باید بازپرداخت شود. اندازه وام، نرخ بهره و تاریخ سررسید یا تمدید، تحت شرایطی در این اوراق قید می‌شود. اوراق بهادار بدهی شامل اوراق قرضه دولتی و شراکتی، گواهی‌های سپرده و اوراق وثیقه‌دار می‌شود.

زمانی که کسب‌وکارها یا نهادهای دولتی برای انجام فعالیت‌های اقتصادی نیاز به پول داشته باشند، با فروش ارواق قرضه می‌توانند سرمایه مورد نیاز خود را تأمین کنند. سرمایه‌گذار با خرید اوراق قرضه که از آن‌ به عنوان «اوراق بهادارِ با درآمد ثابت» نیز یاد می‌شود، برای بازه زمانی خاصی مقداری پول به یک نهاد قرض می‌دهد و بهرۀ ثابتی (ماهانه یا سالانه) از آن نهاد تحت عنوان درآمد ثابت دریافت می‌کند. اوراق قرضه دارای یک تاریخ سررسید است. وقتی اوراق قرضه به موعد سررسید خود می‌رسد، نهادی که پول سرمایه‌گذاران را دریافت کرده است، اصل پول را بازپرداخت می‌‌کند.

به‌طور کلی، دارندگان اوراق بدهی به طور منظم بهره، بازپرداخت اصل پول و سایر حقوق قراردادی تصریح شده (که شامل حق رای نیست) را دریافت می‌کنند. این اوراق برای مدت معینی صادر می‌‎شوند و در پایان توسط صادرکننده یا «ناشر» بازخرید می‌شوند. ناشر نهادی حقوقی است که اوراق بهادار را به نام خود منتشر می‌کند.

اوراق ترکیبی

«اوراق بهادار ترکیبی» همانطور که از نامش پیداست، برخی از ویژگی‌های اوراق بدهی و سهام را در کنار هم دارد. اوراق ترکیبی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود:

1. سهام تضمینی: قرارداد اختیاری که توسط شرکت صادر می‌شود و به سهام‌داران حق خرید سهام را در یک بازه زمانی و با یک قیمت مشخص می‌دهد.
2. سهام ترجیحی: سهم شرکت‌هایی که پرداخت بهره، سود سهام یا سایر بازدهی‌های سرمایه در آن‌ها اولویت و ارجح است.
3. اوراق قابل تبدیل: اوراق قرضه‌ای که می‌توان آن‌ها را در بازار بورس به سهام شرکت ناشر تبدیل کرد.

سرمایه‌گذاری در حوزه اوراق بهادار

نهادی که اوراق بهادار را تولید کرده و به فروش می‌رساند، «ناشر» نام دارد و کسانی که این اوراق را می‌خرند، سرمایه‌گذار نامیده می‌شوند.

به‌طور کلی، اوراق بهادار نمایانگر یک سرمایه‌گذاری و وسیله‌ای است که نهادها، شرکت‌ها و سایر بنگاه‌های تجاری می‌توانند به‌وسیله آن سرمایه جذب کنند. شرکت‌ها با عرضه سهام خود به عموم مردم از طریق عرضه اولیه سهام (IPO) می‌توانند سرمایه بسیار زیادی جذب کنند.

برای مثال، مسئولین یک شهر یا ایالت یا کشور می‌توانند با صدور اوراق قرضه شهری، وجوه مورد نیاز برای یک پروژه را جمع‌آوری کنند. بسته به تقاضای قرارداد آتی ترکیبی بازار و یا ساختار قیمت‌گذاری یک موسسه، جذب سرمایه از طریق عرضه اوراق می‌توند گزینه مناسب‌تری نسبت به تأمین اعتبار از طریق وام بانکی باشد.

از طرف دیگر، خرید این اوراق با پولِ وام‌گرفته‌شده، که اصطلاحاً «خرید وجه تضمین با اهرم» نیز نامیده می‌شود، یکی از روش‌های محبوب برای سرمایه‌گذاری است. در اصل، یک شرکت ممکن است برای تسویه بدهی یا سایر تعهدات خود به نهادهای دیگر، حقوق مالکیتی خود را به صورت پول نقد یا سایر انواع اوراق بهادار به اشخاص حقیقی واگذار کند. این نوع تمهیداتِ وثیقه‌ای اخیرا در بین سرمایه‌گذاران نهادی افزایش یافته است.

اوراق بهادار چگونه معامله می‌شوند؟

اوراقی که به صورت عمومی معامله می‌شوند، در «بورس» لیست می‌شوند. بورس، بازاری متشکل و خودانتظام است که اوراق بهادار در آن توسط کارگزاران و یا معامله‌گران و طبق مقررات، مورد دادوستد قرار می‌گیرد.

ناشران می‌توانند با اطمینان دادن به معامله‌گران از جنبه قانون‌گذاری و تامین نقدینگی، نظر معامله‌گرها را به سهام خود جلب کنند. در سال‌های اخیر، سیستم‌های تجاری غیرالکترونیکی متداول‌تر شده‌اند و معامله‌گران به جای دادوستد اوراق کاغذی، به صورت آنلاین معامله‌ می‌کنند.

همانطور که اشاره شد، به اولین فروش عمده سهام یک شرکت در بورس، «عرضه اولیه» (IPO) گفته می‌شود. بازاری که یک سهم برای اولین بار در آن پذیره‌نویسی و عرضه می‌شود، «بازار اولیه» نامیده می‌شود.

در جریان عرضه اولیه، ناشر، فروشنده سهم است و سرمایه‌گذار یا تریدر، معامله‌گر سهم هستند. اما بعد از پایان عرضه اولیه، سهم وارد معاملات ثانویه می‌شود که در آن، سهم‌ها صرفا به عنوان یک دارایی از یک تریدر یا سرمایه‌گذار به تریدر دیگر منتقل می‌شوند. به بازاری که معاملات ثانویه در آن جاری است، «بازار ثانویه» گفته می‌شود. سهام‌داران می‌توانند سهام خود را در ازای پول نقد یا سود سرمایه به سایر سرمایه‌گذاران بفروشند، بنابراین، بازار ثانویه بازار اولیه را تکمیل می‌کند.

اوراق بهادار ممکن است به صورت خصوصی و به گروه محدودی که واجد شرایط هستند، عرضه شود. گاها سهام شرکت‌ها به صورت ترکیبی از عرضه عمومی و خصوصی ارائه می‌شوند.

انواع دیگر اوراق بهادار

اوراق بهادار دارای گواهی به صورت فیزیک و کاغذی ارائه می‌شوند. این اوراق همچنین ممکن است در سیستم ثبت مستقیم نگه‌داری شوند. به عبارت دیگر، یک مامور ثبت به نمایندگی از شرکت، سهام شرکت را بدون اینکه نیاز به صدور گواهی فیزیکی باشد، حفظ می‌کند.

فناوری‌ها و سیاست‌های مدرن، نیاز به اوراق دارای گواهی را برطرف کرده است. اکنون سیستمی توسعه یافته است که در آن ناشران می‌توانند یک گواهی جهانی واحد را به نمایندگی از تمام اوراق بهادار معتبر، در یک صندوق امانت‌داری بین‌المللی به نام شرکت «Depository Trust» یا «DTC» سپرده‌گذاری کنند. کلیه اوراق بهاداری که در DTC معامله می‌شوند، به صورت الکترونیکی هستند. شایان ذکر است که اوراق بهادار داری گواهی و بدون گواهی هیچ تفاوتی از نظر حقوق و امتیازات سهام‌دار و ناشر ندارند.

اوراق بهادار حامل به اوراق قابل مذاکره گفته می‌شود که حقوق مربوط به اوراق را به سهام‌دار می‌دهد. این اوراق تحت موارد خاص از یک سرمایه‌گذار به سرمایه‌گذار دیگر منتقل می‌شوند. اوراق حاملی که قبل از الکترونیکی شدنِ اوراق وجود داشتند، از لحاظ ماهیت مالکیتی همیشه مجزا از هم بودند. بدین معنی که هر ورق بهادار، بیانگر یک دارایی جداگانه بود و از نظر قانونی با سایر اوراق تفاوت داشت. این اوراق بهادار در اکثر موارد قابل دادوستد هستند، اما در موارد نادری نیز این‌گونه نیست. بدین معنی که با وام گرفتن، وام‌گیرنده می‌تواند در زمان بازپرداخت، خودِ دارایی یا یک دارایی مشابه دیگر را که معادل با دارایی اصلی است، پرداخت کند. در برخی موارد، ممکن است از اوراق بهادار حامل برای دور زدن مالیات استفاده شود. به همین دلیل، ناشران، سهام‌داران و قانون‌گذاران دید مثبتی به این اوراق ندارند. بنابراین استفاده از این اوراق در ایالات متحده نادر است.

اوراق بهادار ثبت‌شده به گونه‌ای از اوراق گفته می‌شود که نام سهام‌دار و سایر جزئیات لازم توسط ناشر در یک دفتر کل ثبت می‌شود. هرگونه دادوستد این اوراق به شرطی انجام می‌شود که اصلاحات لازم در دفتر کل ثبت شود.

قانون‌گذاری

در ایالات متحده، «کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده آمریکا» (SEC)، عرضه عمومی و فروش این اوراق را قانون‌گذاری می‌کند.

اما در ایران، این وظیفه به «شورای عالی بورس و اوراق بهادار» و «سازمان بورس و اوراق بهادار» محول شده است. طبق قوانین اوراق، مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی، تعریف این دو نهاد به شرح زیر است.

«شورا» بالاترین رکن بازار است که تصویب سیاست‌های کلان آن بازار را برعهده دارد. اعضـای شورا به شرح زیر است:

• وزیر امور اقتصادی و دارایی
• وزیر بازرگانی
• رییس کل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
• رؤسای اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و اتاق تعاون
• رئیس «سازمان» که به عنوان دبیر شورا و سخنگوی سازمان نیز انجام وظیفه خواهد کرد
• دادستان کل کشور یا معاون وی
• یک نفر نماینده از طرف کانون‌ها
• سه نفر خبره مالی منحصراً از بخش خصوصی با مشورت تشکل‌هـای حرفـه‌ای بـازار اوراق بهـادار بـه پیشنهاد وزیر امور اقتصادی و دارایی و تصویب هیئت وزیران
• یک نفر خبره منحصراً از بخش خصوصی به پیشنهاد وزیر ذیربط و تصویب هیئت وزیـران بـرای هـر بورس کالایی

سازمان بورس

»سازمان»، یک موسسه عمومی غیردولتی است که دارای شخصیت حقـوقی و مـالی مسـتقل بـوده و از محـل کارمزدهای دریافتی و سهمی از حق پذیرش شرکت‌ها در بورس اوراق بهادار و سایر درآمدها اداره می‌شود.

اندیکاتور باند بولینگر (Bollinger Bands) در تحلیل تکنیکال ارز دیجیتال چیست و چگونه از آن سیگنال خرید یا فروش بگیریم؟

بولینگر باند از اندیکاتورهای رایج و محبوب به منظور تحلیل تکنیکال ارزهای دیجیتال است که می‌توان با استفاده از آن و ترکیب با دیگر اندیکاتورها به سیگنال‌های خرید و فروش خوبی دست پیدا کرد. در این راهنمای مربوط به باندهای بولینگر (Bollinger Bands) شما را با ظاهر این اندیکاتور، اجزای سازنده آن، روش‌های مختلف استفاده از آن و نحوه تفسیر این اندیکاتور فنی محبوب را به شما آشنا می‌کنیم.

بولینگر باند چیست؟

باندهای بولینگر از اجزای مهم در تحلیل تکنیکال است. ابزاری همه‌کاره است که در آن از ترکیب میانگین‌های متحرک و انحراف معیارها برای شناسایی نواحی اشباع خرید و اشباع فروش یک کالا استفاده می‌شود. باندهای بولینگر یکی از محبوب‌ترین ابزارهای تحلیل فنی است.

اجزای بولینگر باند

اندیکاتور بولینگر باند سه مؤلفه دارد:

1. میانگین متحرک: به طور پیش‌فرض از یک میانگین متحرک ساده ۲۰ دوره‌ای استفاده می‌شود.
2. باند یا نوار بالایی: باند بالایی معمولاً ۲ انحراف استاندارد (محاسبه شده از ۲۰ دوره داده‌های مربوط به قیمت بسته شدن) بالاتر از میانگین متحرک است.
3. باند یا نوار پایینی: باند پایینی معمولاً ۲ انحراف استاندارد زیر میانگین متحرک است.

نمونه نمودار باندهای بولینگر

باندهای بولینگر (به رنگ آبی) مربوط به یک قرارداد آتی یا فیوچرز در نمودار ۱ زیر نشان داده شده است.

نمودار ۱: میانگین متحرک ۲۰ روزه باند‌های بولینگر.

روش‌های استفاده از بولینگر باند

معامله‌گران ممکن است به سه روش اصلی از باندهای بولینگر استفاده کنند. در بخش‌های زیر درمورد این تفسیرهای مختلف بحث خواهیم کرد:

1. دنبال کردن باندها
2. دنبال کردن بریک آوت‌های باند بولینگر
3. استراتژی‌های نوسان‌های قراردادهای آپشن

دنبال کردن باندهای بولینگر

دنبال کردن باندها بر اساس این فرض است که اکثریت قریب به اتفاق قیمت‌های بسته شدن باید بین باندهای بولینگر باشد. در واقع قیمت کالا باید به ندرت از باندهای بولینگر خارج شود.

بنابراین قیمت نباید همیشه در خارج از باندها بماند و باید «خط میانه ​​برگردد.» این خط میانه به طور کلی همان میانگین متحرک ساده ۲۰ دوره‌ای است.

سیگنال خرید احتمالی

در مثالی که در نمودار ۲ نشان داده شده است معامله‌گر می‌تواند زمانی که قیمت به زیر باند پایینی بولینگر رسید اقدام به خرید کند.

سیگنال فروش احتمالی

معامله‌گر زمانی می‌تواند دارایی خود را بفروشد که قیمت سهام، قرارداد آتی یا قیمت ارز از باند بالایی بولینگر خارج شود.

این سیگنال‌های خرید و فروش احتمالی به صورت گرافیکی در نمودار ۲ نشان داده شده است:

نمودار ۲: سیگنال‌های خرید و فروش احتمالی با دنبال کردن باندهای بولینگر

دنبال کردن محافظه کارانه‌تر باندها

اقدام به خرید و فروش دقیقاً هنگامی که قیمت به باندهای بالایی و پایینی بولینگر برخورد می‌کند یک رویکرد معاملاتی پرریسک تلقی می‌شود.

شاید بهتر باشد معامله‌گر منتظر بماند و ببیند آیا قیمت به طرف بالاتر یا پایین‌تر از باند بولینگر می‌رود. هنگامی که قیمت به داخل باند بولینگر بازگشته و در آنجا بسته می‌شود ممکن است محرک احتمالی خرید یا فروش رخ دهد.

فرصت‌های از دست رفته

این رویه ممکن است در صورت خارج شدن قیمت از باند‌های بولینگر به کاهش ضرر کمک کند. البته در این حالت امکان از دست رفتن بسیاری از فرصت‌های معاملاتی سودآور نیز وجود دارد.

برای درک بهتر، نمودار ۲ در بالا بسیاری از فرصت‌های از دست رفته احتمالی را نشان می‌دهد.

یک رویکرد محافظه کارانه‌تر

با این حال، در نمودار ۳ زیر می‌بینید که رویکرد محافظه کارانه‌تر ممکن است از بسیاری از ضررهای بزرگ جلوگیری کند.

همچنین ممکن است برخی از معامله‌گران با نزدیک شدن قیمت به میانگین متحرک ۲۰ روزه معاملات خرید یا فروش خود را ببندند.

دنبال کردن بریک آوت‌های باند بولینگر

به نقطه مقابل «دنبال کردن باندها» و امید داشتن به بازگشت قیمت به خط میانه دنبال کردن بریک آوت‌های باند گفته می‌شود. بریک آوت‌ها (شکست قیمت) پس از یک دوره تثبیت و زمانی که قیمت در خارج از باندهای بولینگر بسته می‌شود اتفاق می‌افتد.

زمانی که معامله‌گر تصمیم می‌گیرد که آیا در جهت بریک آوت باید یک دارایی را بخرد یا بفروشد می‌تواند از معیارهای دیگری مانند خطوط حمایت و مقاومت بهره بگیرد.

نمودار ۳ مربوط به سهام وال مارت (WMT) در زیر دو مورد از بریک آوت‌های باند بولینگر را نشان می‌دهد:

نمودار ۳: بریک آوت باند بولینگر از حمایت و مقاومت گذشته

سیگنال احتمالی خرید: بریک آوت قیمت باند بولینگر از سطح مقاومت

معامله‌گر ممکن است در صورت شکسته شدن قیمت بالاتر از باند بالایی بولینگر بعد از یک دوره تثبیت قیمت اقدام به خرید کند.

معامله‌گر می‌تواند از معیارهای تأییدکننده دیگر مانند شکسته شدن سطح مقاومت استفاده کند؛ این مورد در نمودار ۳ بالا نشان داده شده است.

سیگنال احتمالی فروش: بریک آوت قیمت باند بولینگر از حمایت

به همین ترتیب ممکن است معامله‌گر در صورت شکست قیمت به زیر باند پایینی بولینگر اقدام به بفروش کند. او می‌تواند برای اطمینان بیشتر، همان‌طور که در نمودار ۳ مربوط به سهام وال مارت در بالا می‌بینید، از معیارهای تأییدکننده دیگر مانند شکسته شدن سطح مقاومت استفاده کند.

از باندهای بولینگر می‌توان برای تعیین جهت و قدرت روند نیز استفاده کرد. نمودار ۴ زیر مربوط به یک قرارداد آتی نشان دهنده یک روند صعودی قوی است:

نمودار ۴: باندهای بولینگر نشان دهنده قدرت روند

باند بولینگر نشان دهنده یک روند قوی

نمودار ۴ در بالا نشان می‌دهد که در طی یک روند صعودی قوی قیمت‌ها در نیمه بالایی باند بولینگر باقی می‌مانند و میانگین متحرک ۲۰ دوره‌ای (خط میانی باند بولینگر) به عنوان حمایت روند قیمت عمل می‌کند.

عکس این مسئله در طی روند نزولی صادق خواهد بود به این ترتیب که قیمت‌ها در نیمه پایینی باند بولینگر قرار گرفته و میانگین متحرک ۲۰ دوره‌ای به عنوان مقاومت روند نزولی عمل می‌کند.

باندهای بولینگر با نوسان سازگار می‌شوند و بنابراین برای معامله‌گران قراردادهای آپشن، به ویژه معامله‌گران نوسان گیر مفید هستند.

استراتژی‌های نوسان آپشن

در این بخش نحوه استفاده معامله‌گران از باند بولینگر برای انجام معاملات آپشن مبتنی بر نوسان را توضیح می‌دهیم.

معامله‌گر به دو روش اصلی می‌تواند بر اساس نوسان معامله کند:

1. معامله‌گران سعی می‌کنند آپشن‌هایی را با نوسان کم خریداری کنند به امیدوار باشند که نوسان قیمت بیشتر شده و سپس آن قرارداد را با قیمت بالاتر بفروشند.
2. معامله‌گران آپشن‌هایی را با نوسانات بالا می‌فروشند به این امید که نوسان کاهش یافته و سپس همان قراردادها را با قیمت ارزان‌تر خریداری می‌کنند.

استفاده از باندهای بولینگر برای معامله کردن بر اساس نوسان

از آنجا که باند‌های بولینگر با نوسان سازگار می‌شوند می‌توانند گران بودن نسبی آپشن‌ها (نوسان زیاد) یا ارزان بودن نسبی آپشن‌ها (نوسان کم) را به خوبی به معامله‌گر نشان دهند.

نمودار ۵ زیر مربوط به سهام وال مارت نحوه استفاده از باندهای بولینگر را برای معامله بر اساس نوسان نشان می‌دهد:

نمودار ۵: نوسان‌های آپشن‌ها با باند‌های بولینگر

آپشن‌های خرید بالقوه در هنگام کم بودن نوسان

وقتی آپشن‌ها نسبتاً ارزان هستند، مانند زمانی که قیمت در مرکز نمودار سهام وال مارت در بالا و باندهای بولینگر به طور قابل توجهی منقبض شده‌اند، خریدن قراردادهای آپشن می‌تواند یک استراتژی خوب باشد.

دلیل این امر این است که پس از حرکات شدید قیمت ممکن است مدتی در حالت خنثی مدتی استراحت کند. پس از استراحت قیمت، مانند دوره‌هایی که باندهای بولینگر بسیار نزدیک به هم هستند، ممکن است قیمت مجدداً حرکت کنند.

بنابراین خرید کردن در هنگامی که باندهای بولینگر بسیار به هم نزدیک هستند می‌تواند یک استراتژی بسیار زیرکانه باشد.

آپشن‌های خرید بالقوه هنگامی که نوسان زیاد است

هنگامی که قیمت آپشن‌ها نسبتاً بالا است، مانند قیمت در سمت راست و چپ نمودار ۵ وال مارت در بالا هنگامی که باندهای بولینگر کاملاً از هم فاصله گرفته‌اند، فروختن آپشن‌ها می‌تواند گزینه خوبی باشد.

دلیل این است که هنگامی که قیمت صعود یا ریزش قابل توجهی کرده است، مانند دوره‌هایی که باندهای بولینگر بسیار از یکدیگر فاصله دارند، ممکن است قیمت شروع به تثبیت کرده و نوسان آن کمتر شود.

بنابراین فروختن قراردادهای آپشن وقتی که باند‌های بولینگر از یکدیگر دور هستند می‌تواند یک استراتژی معاملاتی زیرکانه باشد.

راهنمای ابزار رایگان تریدینگ ویو (TradingView) به زبان ساده برای تحلیل تکنیکال

توکن SNX چیست ؟

توکن SNX ارز دیجیتالی است که بر بلاک چین اتریوم ساخته شده است. هدف این ارز دیجیتال ایجاد دارایی‌های ترکیبی است و این دارایی‌ها ممکن است ترکیبی از ارز‌های فیات، ارز‌های دیجیتال، طلا، سهام و غیره باشند. مدلی که توکن SNX مورد استفاده قرار می‌دهد، بسیار شبیه مدل مورد استفاده بسیاری از استیبل کوین‌ ها است. این ارز دیجیتال به افراد اجازه می‌دهد که دارایی‌های ترکیبی خود را با پشتیبانی توکن SNX ایجاد کنند و از این طریق به پیگیری قیمت دارایی‌های مختلف بپردازند.

SNX یک پروتکل نقدینگی اوراق مشتقه بر روی بلاک چین اتریوم است که صدور و ترید دارایی‌های ترکیبی را امکان‌پذیر می‌کند. توکن SNX یکی از توکن‌های ERC20 است که انعکاس‌دهنده قیمت دارایی‌های خارجی است. این سیستم می‌تواند هر گونه دارایی را که دارای قیمت مشخصی است، پشتیبانی کند و دسترسی روی زنجیره را برای تعداد نامحدودی از دارایی‌های جهان واقع فراهم آورد. این پروتکل گستره‌ای از نما‌های ترید مانند باینری آپشنز (binary options)، قرارداد‌های آتی و غیره را فراهم می‌کند.

Synthetix یک پروتکل صدور دارایی‌های ترکیبی غیر متمرکز است. تامین وثیقه این دارایی‌های ترکیبی توسط توکن SNX صورت می‌گیرد که این توکن‌ها سپس در قرارداد محبوس شده و اجازه صدور دارایی‌های مرکب را می‌دهند.

توکن SNX چگونه کار می‌کند؟

SNX متشکل از یک سیستم قرارداد هوشمند با مجموعه‌ای از مشوق‌ها برای حفظ قیمت آن است. SNX به عنوان یک وثیقه عمل می‌کند و مقدار متناسبی از آن برای صدور دارایی‌های ترکیبی باید گرو گذاشته شود. سرمایه‌گذاران در این سیستم با درصد متناسبی از کارمزد‌ها پاداش خود را می‌گیرند. این کارمزد‌ها ناشی از فعالیت در این شبکه هستند و در اثر این فعالیت‌ها ایجاد می‌شوند. پس می‌توان گفت که ارزش توکن SNX مستقیما به استفاده از شبکه آن وابسته است.

این مکانیسم به SNX اجازه تبدیل بی دردسر دارایی‌ها به یکدیگر را می‌دهد و مشکل نقدینگی در میان نخواهد بود. راه‌اندازی این ارز دیجیتال بر روی بستر اتریوم اقدامی هوشمندانه است و بسیاری از مشکلات را حل می‌کند. در نتیجه، این شبکه کاربرد‌های زیادی خواهد داشت که از جمله آنها می‌توان به ترید، وامدهی، تصفیه پرداخت‌ها، تجارت الکترونیک و غیره اشاره کرد. SNX در اواخر سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی شد و در ابتدا با نام haven بیرون داده شد.

مزیت معامله دارایی‌های ترکیبی در این است که بدون دسترسی به دارایی زیربنایی می‌توان به معامله پرداخت و سریعا این دارایی‌ها را به یکدیگر تبدیل کرد. در اینجا دیگر دردسر انتقال از یک پلتفرم به پلتفرم دیگر موجود نیست و نوعی مقاومت در برابر سانسور هم پدید می‌آید. این مزیت بزرگی است که امکان سرمایه‌گذاری فوری و سریع را فراهم می‌کند.

در شبکه Synthetix دو نوع توکن وجود دارد. یکی از آنها همان توکن اصلی یعنی توکن SNX است و دیگری توکنی است که Synth نامیده می‌شود. این توکن‌های نوع دوم دارایی‌هایی ترکیبی هستند که از طریق این سیستم ایجاد می‌شوند. کار با این سیستم راحت و شفاف است. افراد اقدام به خرید توکن SNX می‌کنند و آن را در کیف پول خود ذخیره می‌کنند. سپس این افراد می‌توانند Synth ایجاد کنند و با استفاده از آن قیمت قرارداد آتی ترکیبی دارایی‌های دیگر را پیگیری کنند. قیمت Synth از طریق اوراکل‌ها (oracle) تعیین می‌شود که در حال حاضر بسیاری از آنها از طریق مشارکت با چین لینک (Chainlink) فراهم می‌شوند.

چرا دارندگان SNX اقدام به استیکینگ می‌کنند؟

دارندگان توکن SNX به روش‌های مختلفی ترغیب به استیکینگ (staking) توکن‌های خود و صدور دارایی‌های مرکب می‌شوند. یکی از این انگیزه‌ها پاداش‌های مبادله است. این پاداش‌ها زمانی ایجاد می‌شوند که افراد اقدام به مبادله دارایی‌ها می‌کنند. هر معامله مقداری کارمزد مبادله ایجاد می‌کند که به استخر کارمزد فرستاده می‌شود و دارندگان SNX می‌توانند هر هفته سهم خود را از آن بگیرند. یکی دیگر از انگیزه‌ها برای استیکینگ این توکن از سیاست تورمی آن ناشی می‌شود. از مارس ۲۰۱۹ تا آگوست ۲۰۲۳، تعداد کل این توکن‌ها از ۱۰۰۰۰۰۰۰۰ به ۲۶۰۲۶۳۸۱۶ خواهد رسید و نرخ انهدام هفتگی آن نیز ۱.۲۵ درصد خواهد بود. از سپتامبر ۲۰۲۳ به بعد نیز نرخ تورم سالیانه برای همیشه ۲.۵ درصد خواهد بود. توکن‌های SNX به صورت هفتگی و بر اساس سهم بین دارندگان توزیع می‌شود، البته به شرطی که نسبت وثیقه‌گذاری آنها به پایین‌تر از آستانه مورد نظر نرسیده باشد.

چه چیزی Synthetix را متمایز می‌کند؟

مشکل اصلی در این سیستم این است که ارزش Synth صادر شده در تطابق کامل با توکن SNX نیست. حال چه اتفاقی می‌افتد اگر قیمت این دو توکن در بازار در جهت عکس هم باشد و یکی از آنها صعودی و دیگری نزولی باشد؟ چگونه وثیقه در سیستم حفظ خواهد شد؟

البته این شبکه ساخته شده بر بستر اتریوم دارای ویژگی‌های ظریفی است و همچنین نقدینگی زیادی نیز دارد و با توجه به این خصوصیات، اقداماتی برای حل مشکل ذکر شده در حال انجام است و عملکرد این شبکه، علیرغم اینکه قیمت این دو توکن هر چقدر باشد، ادامه پیدا می‌کند.

در این شبکه وثیقه‌گذاری ۷۵۰ درصدی برای صدور synth لازم است. این سبب ایجاد واسطه‌ای سخاوتمند برای توکن‌های در حال گردش می‌شود. صرافی غیر متمرکز Synthetix به افراد زیادی اجازه خرید و فروش توکن SNX می‌دهد و در این میان نیازی به اتکا بر طرفین ثالث نیست.

ارزش همه دارایی‌های ترکیبی در این سیستم در حال حاضر از طریق اوراکل‌ها تعیین می‌شود. اوراکل‌ها قیمت‌های به روز را بر روی زنجیره فراهم می‌کنند. این اوراکل‌ها از الگوریتمی با منابع مختلف استفاده می‌کنند و با تجمیع این منابع می‌توانند ارزش واقعی دارایی‌ها را مشخص کنند. این قیمت‌ها در حال حاضر توسط متصدیان نود مستقل چین لینک و سیستم Synthetix فراهم می‌شود، اما قرار است که در آینده این کار تماما توسط چین لینک انجام شود. چین لینک پروژه موفقی است قرارداد آتی ترکیبی که امتحان خود را پس داده و خود را اثبات کرده است. طبیعتا مشارکت و همکاری با این پروژه چیزی خوشایند و مایه امیدواری است.

یک سیستم تورمی خاص نیز برای این ارز دیجیتال موجود است و تعداد کل توکن‌های در حال گردش SNX از ۱۰۰ میلیون اولیه تا سال ۲۰۲۴ به حدود ۲۵۰ میلیون خواهد رسید. این تورم در میان صادر‌کنندگان Synth توزیع خواهد شد. البته این بخشی از سیستم اولیه نیست و در ابتدا چنین برنامه‌ای مطرح نبوده است. بعد‌ها مشخص شد که کارمزد‌های صرافی برای انگیزه دادن به صادر‌کنندگان Synth کافی نیست و به همین علت بود که چنین برنامه‌ای ایجاد شد.

محصولات این شبکه

یکی از محصولات این شبکه Synthetix.Exchange است که یک برنامه غیر متمرکز ترید است و از پروتکل Synthetix استفاده می‌کند. کاربرد اصلی این محصول ترید دارایی‌های ترکیبی است. ترید در این صرافی دارای مزیت‌های زیادی به نسبت صرافی‌های متمرکز است. فقدان دفتر سفارش در این صرافی غیر متمرکز به معنی این است که همه ترید‌ها در برابر قرارداد انجام می‌شوند. به دارایی‌ها در این صرافی یک نرخ مبادله تعلق می‌گیرد که این نرخ توسط یک اوراکل فراهم می‌آید و با استفاده از برنامه غیر متمرکز این صرافی تبدیل دارایی‌ها انجام خواهد گرفت. در این حالت، نقدینگی زیادی فراهم خواهد شد و نوعی ترید مصون از اشتباه و خطا بر روی زنجیره انجام می‌شود. این به نوبه خود انقلابی در زمینه مبادله متمرکز دارایی‌ها است و بسیار با مدل سنتی و متمرکز صرافی‌های امروزه تفاوت دارد.

یکی دیگر از محصولات این شبکه Mintr است که به دارندگان توکن SNX اجازه صدور و سوزاندن Synth را می‌دهد و از این طریق نسبت وثیقه مدیریت خواهد شد. به این ترتیب، نوسانات بدهی در شبکه پیگیری می‌شود و اقدامات موثر دیگری نیز از این طریق انجام خواهد شد.

داشبورد (dashboard) یکی دیگر از محصولات این شبکه است. داشبورد یک سطح کاربری عمومی است و بینش لازم را در ارتباط با استاندارد‌های مختلف سیستم فراهم می‌کند. از جمله آنها می‌توان به آمار مربوط به حجم ترید، استیکینگ و غیره اشاره کرد.

زیرساخت فنی

Synthetix پروتکلی برای صدور و ترید دارایی‌های ترکیبی بر بستر اتریوم است. این دارایی‌های ترکیبی توسط توکن SNX وثیقه‌گذاری می‌شوند که این توکن‌ها در یک قرارداد استیکینگ قفل می‌شوند و صدور دارایی‌های ترکیبی از این طریق امکان‌پذیر می‌شود.

هر یک از این دارایی‌های ترکیبی یک توکن ERC20 است که قیمت یک دارایی خارجی را پیگیری می‌کند. به عنوان مثال، هر توکن sUSD قیمت دلار ایالات متحده را پیگیری می‌کند. دارایی‌های ترکیبی زیادی را می‌توان ایجاد کرد و در آنها می‌توان از ارز‌های فیات، ارز‌های دیجیتال، شاخص‌ها، سهام و غیره استفاده کرد.

در واقع این سیستم می‌تواند هر دارایی دارای قیمت اجماعی موجود را از طریق یک اوراکل خارجی پشتیبانی کند. Synthetix شامل زیرساخت قرارداد هوشمند و مجموعه‌ای از انگیزه‌هاست که قیمت Synth از این طریق حفظ می‌شود. این توسط ارزش توکن SNX پشتیبانی می‌شود. همان طور که گفته شد، توکن SNX به عنوان وثیقه عمل می‌کند و استیکینگ مقدار متناسبی از SNX برای صدور Synth لازم است.

استیکر‌های (staker) پشتیبان این سیستم پاداش خود را از طریق کارمزد‌های ناشی از فعالیت در سیستم می‌گیرند که این مکانیسم تبدیل سریع و آسان انواع دارایی‌ها را فراهم می‌کند، کاری که در صرافی‌های غیر متمرکز دیگر به آسانی انجام نمی‌گیرد.

نقشه راه پروژه Synthetix در سال ۲۰۲۰

اقدامات این پروژه در سه ماهه اول سال ۲۰۲۰ قرار بوده که به صورت زیر باشد:

• راه‌اندازی وثیقه اتریومی (مرحله اول)
• راه‌اندازی Synthetix.Exchange نسخه دوم
• بیرون دادن دارایی‌های ترکیبی ارز دیجیتالی جدید
• راه‌اندازی Wallet Delegation
• بهبود دادن سطح کاربری Synthetix.Exchange
• تکمیل مرحله اول و دوم از ProtocolDAO

سه ماهه دوم سال ۲۰۲۰:

• بیرون دادن دارایی‌های ترکیبی شاخص سهام مانند NIKKEI و sFTSE
• بیرون دادن کارمزد‌های متمایز
• راه‌اندازی مکانیسم نقد شدن
• راه‌اندازی Synth دارای لوریج
• بیرون دادن انواع سفارش پیشرفته
• بیرون دادن به روز رسانی انگیزه‌های ترید

سه ماهه سوم سال ۲۰۲۰:

• بیرون دادن باینری آپشنز
• بیرون دادن محصولات آتی مرکب
• ادغام با چین لینک برای فراهم کردن قیمت آنی و به روز روی زنجیره
• پیاده‌سازی قرارداد سند شخص ثالث جدید

سه ماهه چهارم سال ۲۰۲۰:

• راه‌اندازی optimistic لایه ۲

تیم این پروژه

این پروژه دارای تیمی حرفه‌ای به رهبری کین وارویک (Kain Warwick) است. کین قبلا از راه‌اندازی این پروژه بزرگترین پلتفرم ارز دیجیتال را در استرالیا ایجاد کرد که این پلتفرم ده‌ها میلیون حجم تراکنش داشت. او علاوه بر این پروژه، یک استارتاپ (startup) دیگر را نیز مدیریت می‌کند که Blueshyft نام دارد و شبکه‌ای متشکل از بیش از ۱۲۰۰ مکان خرده‌فروشی است و تراکنش‌های نقدی را برای سرویس‌های دیجیتال مقدور می‌کند. این شبکه اساسا سیستمی برای تبدیل پول واقعی به پول اسرار‌آمیز اینترنتی است. کین در رهبری این پروژه دارای همکاران برجسته‌ای است که در شکل بالا می‌توانید نام و سمت آنها را مشاهده کنید. مقر پروژه SNX استرالیا است و اعضای تیم نیز اکثرا استرالیایی هستند.

وضعیت حال حاضر توکن SNX

قیمت توکن SNX در تاریخ این نوشتار و بنا به گزارش سایت CoinMarketCap حدود ۳.۴۲ دلار آمریکا است. قیمت این توکن بر حسب بیت کوین حدود ۰.۰۰۰۳۵ است و قیمت این توکن بر حسب اتریوم نیز حدود ۰.۰۱۲۰۹ است. حجم کل بازار این توکن حدود ۳۰۵.۰۰۲.۸۶۱ دلار ایالات متحده است و حجم بازار این توکن در ۲۴ ساعت گذشته حدود ۲۳.۳۳۹.۳۸۵ دلار آمریکا است. تعداد توکن SNX در حال گردش ۸۹.۱۲۸.۷۰۳ است. این ارز دیجیتال را می‌توان در صرافی‌های برجسته‌ای مانند بایننس (Binance) و پولونیکس (Poloniex) معامله کرد.

ریسک‌های پیش روی Synthetix

ریسک‌های زیادی در معماری حال حاضر Synthetix موجود است؛ زیرا این سیستم هنوز آزمایشی است و سیستم‌های پیچیده نیازمند مشاهدات تجربی و تحلیل تئوری هستند. یکی از این ریسک‌ها همان بدهی ناشی از استیکینگ توکن SNX و صدور دارایی‌های ترکیبی است. این بدهی در معرض نوسان است و مرتبا در داخل سیستم تغییر می‌کند. این ممکن است منجر به خروج از سیستم و آزادسازی توکن SNX شود.

بسیاری از افراد فعال در فضای ارز دیجیتال از چنین نوسانات و خطراتی باخبر هستند و می‌دانند که قیمت ارز‌های دیجیتال تا حدود زیادی وابسته به قیمت بیت کوین و اتریوم است و گاهی قرارداد آتی ترکیبی قرارداد آتی ترکیبی ممکن است قیمت SNX هم ناخودآگاه تحت تاثیر قیمت دارایی‌های مذکور قرار بگیرد.

سیستم حال حاضر Synthetix عمدا تا حدودی متمرکز طراحی شده است و دلیل این امر دادن کنترل بیشتر به تیم مهندسی و توسعه است و هدف این است که این افراد به راحتی بتوانند به کار مهندسی و توسعه بپردازند. هر چند که قرار است به مرور از این تمرکز کاسته شود اما باید در نظر داشت که این سیستم در حال حاضر تا حدودی متمرکز است و این نیز ریسک‌های خاص خود را به همراه دارد.

نتیجه‌گیری

Synthetix تا به حال یکی از مفید‌ترین و پیچیده‌ترین پروژه‌هایی بوده است که بر بستر بلاک چین اتریوم ساخته شده است. این سیستم دارای پتانسیل مقاومت در برابر سانسور است و از دارایی‌های ترکیبی در برابر سانسور محافظت می‌کند. در آینده قرار است که به روز رسانی‌ها و بهبود‌هایی در این سیستم ایجاد شود که کاربرد این پلتفرم را بسیار افزایش دهد. حرکت به سمت فرآیند مدیریت غیر متمرکز باعث کاهش ریسک سیستماتیک می‌شود و پایداری دراز مدت این پروژه را امکان‌پذیر می‌کند.

فراموش نکنید که سرمایه‌گذاری در جهان ارز دیجیتال بسیار پر ریسک است و قبل از انجام هر گونه سرمایه‌گذاری باید تحقیق خود را انجام داده و مسئولیت اقدامات خود را بپذیرید. مطالبی که در این نوشتار به اشتراک گذاشته شد، به هیچ وجه توصیه به سرمایه‌گذاری نیستند و نباید از آنها چنین برداشتی کرد.

انواع اوراق بهادار

معرفی انواع اوراق بهادار اوراق بهادار در جهان بسیار متنوع هستند و به طور پیوسته ابزار معاملاتی جدیدی ایجاد می ¬گردد. در ایران انواع اوراق بهادار چندان متنوع نیست. البته برنامه ¬هایی برای گسترش انواع اوراق بهادار مورد معامله در بورس وجود دارد. در این بخش ابتدا اوراق بهادار مورد معامله در بورس و سپس تعدادی از اوراق بهادار مطرح و پرطرفدار نیز شرح داده خواهد شد. سهام عادی سهام ممتاز حق تقدم سهام جایزه اوراق مشارکت مشتقات (Derivatives) اختیار معامله (Option) قرارداد آتی (Future) صکوک سهام عادی متداول ترین نوع اوراق بهادار در بازار ایران است. سهام عادی توسط هر شركت منتشر شده و از ارزشی اسمی برخوردار است (در ایران 1000 ریال است). تعداد سهام منتشر شده ی شركت برابر است با سرمایه ثبت شده ی شركت تقسیم بر ارزش اسمی. درنتیجه شركتی با 500 میلیون ریال ارزش اسمی دارای 500 هزار سهم است. شركت های پذیرفته شده در بورس از طریق عرضه ی اولیه سهام خود را به فروش می رسانند. توجه داشته باشید سرمایه شركت با ارزش آن برابر نیست. سهام داران به نسبت تعداد سهام عادی خود مالك شركت هستند درنتیجه اگر كسی 1 میلیون سهم از ده میلیون سهم شركتی را داشته باشد مالك 10 درصد آن است. در قانون بورس ایران محدودیت هایی در مورد سقف مالكیت شركت توسط افراد حقیقی و حقوقی وجود دارد. همچنین سهام دار به نسبت مالكیت خود در مجمع عمومی شركت دارای حق رای است. در كشورهای دیگر، شركت می تواند سهام عادی منتشر كرده ولی آن را به فروش نرساند. همچنین شركت قادر به بازخرید سهام خود است. از طرفی رابطه ی مستقیمی بین تعداد سهام منتشره و سرمایه ی ثبت شده شركت وجود ندارد. تمامی این موارد براساس قوانین ایران ممنوع هستند. سهام ممتاز سهام ممتاز نوعی سهم است كه از سود مشخصی برخوردار است. به عنوان مثال سهام ممتازی كه دارای سود ده درصد بوده و ارزش آن 1000 ریال است در آخر سال مالی 100 ریال سود دریافت خواهد كرد. همچنین سهام ممتاز از نظر پرداخت سود بر سهام عادی اولویت داشته و پس از پرداخت سود سهام ممتاز، سهام عادی سود دریافت خواهند كرد. معمولا سهام ممتاز در مجمع عمومی شركت دارای حق رای نیست. حق تقدم شركت های بورسی می توانند به منظور توسعه ی فعالیت های خود افزایش سرمایه دهند. افزایش سرمایه به روش های گوناگونی انجام می شود. یكی از روش های افزایش سرمایه كه به آن افزایش سرمایه از محل آورده ی نقدی گفته می شود، با انتشار حق تقدم انجام می گیرد. در این روش شركت به میزان درصد افزایش سرمایه، گواهینامه ی حق تقدم منتشر می كند و آن ها را به سهام داران خود می دهد. به عنوان مثال فرض كنید شركتی دارای 1000 سهم است و 50 درصد افزایش سرمایه دهد. در این حالت هر كسی به تعداد نصف سهام خود حق تقدم دریافت می كند. یعنی كسی كه 20 سهم داشته، 10 گواهی حق تقدم دریافت می كند. حال سرمایه گذار با سه انتخاب روبروست: یا در مهلت مقرر به ازای هر حق تقدم مبلغ 1000 ریال به حساب شركت واریز كرده و در افزایش سرمایه، شركت می كند. پس از گذشتن مدتی، حق تقدم سهامدار فوق به سهام عادی تبدیل می شود. در حالت دوم، سهام دار می توان در زمان مشخص شده، گواهی حق تقدم خود را مانند سهام عادی در بازار بورس به فروش برساند. در این صورت وی مبلغ فروش را دریافت می كند و دیگر در افزایش سرمایه، شركت نخواهد داشت و حق تقدم به خریدار منتقل می شود. محدودیت های خرید و فروش حق تقدم با سهام عادی فرق می كند. در حالت سوم، سهام دار هیچ كاری انجام نداده و خود شركت پس از پایان مهلت قانونی می تواند حق تقدم را به فرد دیگری فروخته و پس از كسر مبلغ مجاز، مانده ی فروش را به سهام دار دهد. سهام جایزه روش دیگر برای افزایش سرمایه، انتشار سهام جایزه است. در این روش شركت اندوخته ی نقدی خود را كه طی سال های گذشته به دست آورده به سرمایه تبدیل می كند و درنتیجه سهامداران نباید مبلغی پرداخت كنند. این روش را افزایش سرمایه از محل مطالبات نیز می گویند. سهام منتشر شده در این حالت سهام جایزه نام دارد. اوراق مشاركت روشی برای تامین مالی پروژه های شركت است. شركت پس از تدوین برنامه و اخذ مجوزهای لازم می تواند اقدام به انتشار و فروش اوراق مشاركت نماید. اوراق مشاركت مانند سهام ممتاز دارای نرخ سود اسمی هستند كه در موعدهای مشخص به خریداران پرداخت می شود. اوراق مشاركت دارای تاریخ سررسید هستند كه در آن تاریخ مبلغ اولیه ی اوراق مشاركت (مبلغ اسمی مندرج بر روی اوراق مشاركت) به مالك اوراق پرداخت می شود. برخی از اوراق مشاركت از قابلیت تبدیل به سهم در تاریخ سررسید برخوردارند. در كشورهای دیگر اوراق مشاركت در انواع بیشتری منتشر شده و نام آن نیز اوراق قرضه است. مشتقات (Derivatives) ابزار مشتقه، اوراق بهاداری هستند كه به خودی خود ارزش ذاتی ندارند و ارزش آن ها براساس دارایی اصلی دیگری تعیین می شود. به عبارت دیگر براساس یك دارایی اصلی یا زیربنایی، اوراق بهاداری فرعی ایجاد می شود. این اوراق بهادار با وجود آن كه ارزش قرارداد آتی ترکیبی ذاتی ندارند ولی مانند یك اوراق بهادار مستقل در بورس معامله می شوند. ابزار مشتقه ی بسیار متنوعی در بازارهای بین المللی وجود دارند ولی مهم ترین آن ها در ایران اختیار معامله و قرارداد آتی هستند كه در ادامه به طور خلاصه شرح داده می شوند. اختیار معامله (Option) اختیار معامله نوعی اوراق بهادار است كه در بازار بورس ایران وجود ندارد. اختیار معامله دو نوع كلی دارد: Call یا اختیار خرید و Put یا اختیار فروش. به طور كلی قراردادهای اختیار دربرگیرنده نوعی حق هستند كه می توان در صورت لزوم از آن ها استفاده كرد. در قرارداد اختیار خرید، خریدار حق خرید اوراق بهاداری را در زمانی مشخص می خرد (اختیار فروش نیز به همین شكل است). به عنوان مثال فرض كنید فردی حق خرید 1000 سهم شركت X را طی سه ماه آینده در قیمت 120 تومان به قیمت 200 تومان می خرد. طی سه ماه آینده سهم X تغییرات زیادی خواهد كرد. حال فرض كنید در زمان سررسید قیمت سهم افت كرده و 100 تومان باشد درنتیجه اختیار خرید برای خریدار سودی نخواهد داشت زیرا وی می تواند سهم را 120 تومان بخرد. دراینحالت وی 200 تومان (بهای اختیار خرید) را از دست داده است. حال اگر در زمان سررسید قیمت سهام 250 تومان باشد، خریدار می تواند اختیار خود را اعمال كرده و سهم را به قیمت 120 تومان از فروشنده اختیار خرید بخرد و در بازار 250 تومان بفروشد. توجه داشته باشید كه دارنده ی اختیار خرید مختار است كه سهام را بخرد ولی فروشنده ی آن مجبور است كه سهام را بفروشد. همین داستان در مورد اختیار فروش نیز وجود دارد. از نظر اعمال حق اختیار معاملات به دو دسته اروپایی و آمریكایی تقسیم می شوند. اختیار معاملات اروپایی را فقط می توان در زمان سررسید اعمال كرد ولی در مورد آمریكایی ها طی هر زمانی قبل از سررسید امكان اعمال وجود دارد. به طور كلی مباحث مرتبط با اختیار معاملات پیچیده تر از سهام عادی بوده و سناریوها و حالات بسیار متعددی را شامل می شود. هدف از چنین ابزاری افزایش نقدشوندگی بازار، پوشش خطر برای معاملات سهام و كاهش هزینه ی سهام داران است. به عنوان مثال فرض كنید شما اختیار فروش 1000 سهم شركت X را در قیمت 200 تومان به قیمت 500 تومان بخرید (قیمت كنونی 220 تومان است). اگر طی سه ماه آینده قیمت سهم به 110 تومان برسد شما می توانید اختیار فروش خود را اعمال كرده و سهم خود را به فروشنده ی اختیار فروش، 200 تومان بفروشید و از بازار 110 تومان بخرید. در چنین حالتی شما در هر سهم 90 تومان سود كرده-اید. به عبارت دیگر شما از كاهش قیمت سهم سود كرده اید! در حالت های پیچیده تر می توان چندین اختیار معامله را تركیب كرد و نوعی استراتژی بوجود آورد (به عنوان مثال حالتی ایجاد كرد كه اگر قیمت سهمی تا سه ماه بعد بین 100 تا 300 تومان بود شما سود كرده و در غیراینصورت فقط مبلغ پرداختی بابت اختیار معامله را از دست دهید). چنین ابزاری را ابزار مشتقه می گویند زیرا خود ماهیتی مستقل ندارند و برای سایر اوراق بهادار از قبیل سهام عادی، شاخص و قراردادهای آتی تعریف می شوند. بیشترین كاربرد اختیار معامله برای سهام عادی و شاخص است. قرارداد آتی (Future) قرارداد آتی ابزار مشتقه ی است كه بیشتر برای بازار كالاها، شاخص و ارز كاربرد دارد. در قرارداد آتی دو طرف معامله قرار می گذارند كه در زمانی مشخص (مثلا سه ماه آینده) و با قیمتی معلوم ابزار مورد معامله (كالا یا ابزارهای مالی) را معامله كنند. برخلاف اختیار معامله، در اینجا نوعی تعهد وجود ندارد. معمولا قراردادهای آتی منجر به تحویل فیزیكی كالا نشده و به صورت نقدی تسویه می شوند. یكی از كاربردهای اصلی قراردادهای آتی پوشش خطر در معاملات دیگر است. فرض كنید شما معامله ای با یك شركت خارجی به ارزش صد میلیون یورو دارید. قرار است پول چهار ماه دیگر پرداخت شود. طی این چهار ماه تغییرات قیمت یورو می تواند برای شما بسیار خطرناك باشد. پس با خرید قرارداد آتی قرارداد آتی ترکیبی صد میلیون یورو در قیمتی معلوم (مثلا 1350 تومان) برای چهار ماه دیگر شما خود را در برابر تغییرات قیمت یورو مصون كرده و بهتر می توانید برنامه ریزی كنید. البته افراد زیادی نیز به صرف كسب سود از تغییرات قیمت وارد بازار قراردادهای آتی می شوند. در زمان انجام معاملات قراردادهای آتی شما باید درصدی از مبلغ قرارداد را كه توسط بورس تعیین می شود به عنوان ودیعه نزد بورس بسپارید. قراردادها هر روز تسویه می شوند و درنتیجه اگر تغییرات قیمت به نفع شما باشد ودیعه ی شما افزایش یافته و در غیراین صورت ودیعه ی شما كاهش می یابد. اگر مبلغ ودیعه كمتر از آستانه ای مشخص شود، باید میزان ودیعه را تا حد اولیه افزایش دهید. در هر زمانی قبل از سررسید قرارداد، می توانید با معامله قراردادی در جهت مقابل از بازار خارج شوید (مثلا اگر قرارداد خرید 100 میلیون یورو را برای سه ماه بعد خریده اید می توانید یك ماه بعد با فروش قرارداد خرید صد میلیون یورو، از بازار خارج شوید). صكوك نوعی اوراق قرضه ی اسلامی است كه براساس موازین شرع طراحی شده است. ساختار پرداخت بهره ی اوراق قرضه ی غربی مطابق با موازین شرعی نیست. ناشر اوراق صكوك، گواهی ای را به سرمایه گذاران می فروشد و سپس آن را با قیمتی مشخص دوباره از خریداران اجاره می كند. همچنین فروشنده تعهد می كند در تاریخی مشخص، اوراق را با قیمتی معلوم از خریداران بازخرید كند. ناشر اوراق صكوك باید ارتباطی مشخص و واضح بین بازده و وجه نقد ناشی از فعالیت ها با دارایی خریداری شده ایجاد كند. به عبارت دیگر، تامین مالی باید مبتنی بر دارایی مشهود باشد

چگونه به یک تریدر حرفه‌ای تبدیل شویم؟

ساعدنیوز : چگونه به یک تریدر حرفه‌ای تبدیل شویم؟ وقتی وارد جهان فارکس می‌شویم، اولین ذهنیتمان این است که چگونه می‌توانیم به یک تریدر حرفه‌ای تبدیل شویم. در دنیای جذاب اما خشن فارکس، تبدیل شدن به یک تریدر حرفه‌ای یک نوع ریاضت کشیدن سخت لازم دارد.

وقتی وارد جهان فارکس می شویم، اولین ذهنیتمان این است که چگونه می توانیم به یک تریدر حرفه ای تبدیل شویم. در دنیای جذاب اما خشن فارکس، تبدیل شدن به یک تریدر حرفه ای یک نوع ریاضت کشیدن سخت لازم دارد. شاید عرق ریختن شما دیده نشود. اما از درون نیاز به یک بازسازی اساسی دارید. معامله در فارکس از ایران به صورت کاملاً مستقیم عواطف و احساسات شما را درگیر خودش می کند. نیاز به کنترل درونی دارید، نظم شما را بهم می زند، نیاز به نظم دارید و . اگر می خواهید قرارداد آتی ترکیبی بدانید که چطور به یک تریدر حرفه ای تبدیل شوید. ادامه مطلب را با ما همراه شوید.

تریدر حرفه ای کیست؟

معامله گر حرفه ای فارکس کسی است که به عنوان شغل اصلی ترید می کند. این افراد معمولاً با سرمایه های متوسط و بزرگ کار می کنند. تریدر حرفه ای در سطح های خیلی بالا به خاطر اینکه بتواند با حجم پول زیادی معامله گری کند معمولاً به استخدام موسسات مالی، صندوق های سرمایه گذاری، شرکت های خصوصی و یا حتی یک بروکر معتبر فارکس در می آیند. جالب است بدانید، معامله گران حرفه ای با اینکه در این کار خبره هستند اما باز هم ترجیح می دهند که با سرمایه های خودشان معامله نکنند. اینکه آرامش خیال بیشتری به آنها می دهد. این معامله گران را می توان در دو بخش تقسیم بندی کرد:

Day trader: دی تریدر یا معامله گران روزانه به کسانی گفته می شود که نهایتاً، پوزشن خود را در پایان روز می بندند.

Swing trader: معمله گران سوینگ یا بلندمدت، ممکن است چند روز متوالی برای گرفتن یک سود بزرگ پوزیشن خود را باز نگه دارند.

چطور به یک معامله گر حرفه ای تبدیل شویم؟

قدم اول در تبدیل شدن به یک معامله گر حرفه ای آموزش است. آموزش بخش های مختلفی دارد متاسفانه افراد تازه کار خیلی سریع سراغ خود آموزش فارکس می روند. اما اگر می خواهید به یک تریدر حرفه ای مانند آقای امید آصفی، که یکی از بزرگان فارکس جهان است تبدیل شوید. ابتدا باید اصول اقتصادی را یادبگیرید. از مفاهیم پایه شروع کنید تا ببینید که اصلاً بازار فارکس چست؟ چه عواملی جفت ارزها را به حرکت در می آورد، چه موارد اقتصادی یا سیاسی روی بازار تاثیر می گذارد.

سپس یک قدم جلو تر باید درباره بازارها بیشتر بدانید، اینکه بازار استاک، قراردادهای آتی، فیوچر، آپشن و . چه نوع بازاری هستند و هرکدام چه ویژگی دارند، نکات پایه ای مهمی است که باید حتماً روی مفاهیم آن مسلط شوید.

آموزش برای ایجاد یک سیستم معاملاتی مناسب

بعد از اینکه کاملاً با مفاهیم پایه بازار آشنا شدید. برای اینکه به یک تریدر حرفه ای تبدیل شویم. باید به سراغ سیستم های معاملاتی بروید. هیچ سیستمی نیست که شما آن را کپی و اجرا کنید. معامله کردن یک چیز کاملاً شخصی است. شما ممکن است که استاد راهنمایی داشته باشید که خیلی چیزها را به شما آموزش بدهد، اما در نهایت باید سیستم شخصی خود را بچینید. زیرا ترید کردن مستقیماً با روحیات، احساسات و عواطف شما سرو کار دارد، پس نیاز است که تا حد ممکن قرارداد آتی ترکیبی آن را شخصی سازی کنید.

آموزش، آموزش، آموزش و سپس تمرین، تمرین، تمرین این توصیه ای است که جورج سورس 89 ساله به ما دارد. واقعاً در ورود به بازار اصلاً عجله نکنید، آنقدر آموزش ببیینید، کتاب بخوانید و تمرین کنید تا واقعاً مطمئن شوید که می توانید حالا با خیال راحت به معامله گری بپردازید. در بازار هزاران ابزار، اندیکاتور و روش مختلف وجود دارد که می توان آنهارا باهم ترکیب کرد. پس به دنبال یک روش خاص نباشید. روش شما باید با روحیه شما جور باشد. مثلاً اگر آدم خیلی صبوری نیستید، پس نباید به سمت معاملات لانگ بروید. خودتان را کاملاً بشناسید، بسیاری از معامله گران بعد از سال ها، همچنان گیج هستند و دائماً در حال تغییر سیستم معاملاتی خود هستند. چرا؟ چون آنها خودشان را نمی شناسند و می خواهند برای سود کردن سیستم معاملاتی طراحی کنند. در حالی که طراحی یک سیستم برای ترید کردن به شناخت عمیقی از روحیات خودتان بستگی دارد. پس در این زمینه از یک مربی خود استفاده کنید.

تجربه ترید کردن در بازار

اینکه شما فوراً وارد بازار شوید، اصلاً ایده خوبی نیست! اما اینکه بیش از حد هم در حساب دمو ترید کنید. ایده بدتری هم هست. شما باید یک حد تعادل را حفظ کنید. ترید کردن در دمو درست است که اشکالات مارا برطرف می کند. اما تجربه خاصی به شما اضافه نخواهد کرد و برعکس، بیخیالی نسبت به دمو و عدم استرس باعث می شود که یک نوع خوشخیالی و خود موفق بینی به سراغتان بی اید. پیشنهاد بیشتر بزرگان فارکس مانند امید اصفی این است که حتی اگر شده با یک مبلغ بسیار ناچیز مانند 100 دلار، حداقل کار را در حساب ریل شروع کنید تا تجربه خود را بتوانید ارتقا دهید.

مدیریت مالی و مدیریت ریسک

هرشغلی از ساده ترین تا پیچیده ترین شغل را هم که داشته باشید، چیزی که شما را از شکست نجات می دهد، اعمال مدیریت مالی موفق است. در ترید کردن که شما دائماً درون یک دریای پر ریسک قرار دارید. سرمایه شما جلوی چشمتان است و هر لحظه درحال کم و زیاد شدن است. یک تفاوت جدی بین تفکر تریدرهای مبتدی و تریدرهای حرفه ای وجود دارد. مبتدیان به دنبال سیستم هایی معامله گری هستند که مثلاً 80-90% موفقیت داشته باشد. اما افراد حرفه ای خودشان اعتراف می کنند که بین 40-50% از تریدهای آنها موفق می شود.

اگر به صحبت تریدرهای بزرگ جهان دقت کنیم، میگویند که با مدیریت مالی صحیح و مدیریت ریسک چطور کاری می کنند که این 40-50% موفقیت در معاملات، آنها را سودده کند. برنامه مالی شامل جزییات فراوانی می شود. از میزان ریسک معاملاتتان در روز گرفته تا جزییات لات، پروفیت، استاپ لاس و . . در معاملات و کل فرایند ترید کردنتان. در این زمینه سعی کنید آموزش های خود را جدی گرفته و کامل کنید. یا از استادهای موفق در مدیریت مالی بهره بگیرید.

نکته بعدی این است که باید یک برنامه مدیریت مالی کاملاً تدوین شده، قبل از شروع به ترید کردن داشته باشید که مانند کتاب مقدس جلوی چشمتان باشد و به هیچ وجه از چهارچوب آن خارج نشوید. برنامه مالی ترید کردن مانند جاده و شما ماشین هستید. کوچک ترین خروج از آن مساوی با مرگ است.

داشتن یادداشت یا ژورنال ترید

برای تبدیل شدن به یک تریدر حرفه ای نیاز است که شما بسیار منظم و حرفه ای هم عمل کنید. یکی از فاکتورهای اصلی اینکار، داشتن ژورنال ترید است. ژورنال ترید چیز پیچیده ای نیست و بایک سرچ ساده می توانید در اینترنت نمونه های آن را پیدا کنید. اما اینکه مقید باشید تمامی تریدهای خود را با جزییات در آن یادداشت کنید بسیار مهم است. ژورنال در بازبینی عملکردتان به شدت مفید است. شما بعد از پایان روز معاملاتی خود می توانید ژورنال را بررسی کنید و ببینید که کجای کار اشتباه کردید و کجای کار را درست انجام داده اید.

به یک تریدر حرفه ای تبدیل می شوید اگر .

چگونه به یک تریدر حرفه ای تبدیل شویم؟ این سوال پیچیده ای نیست شما می توانید با تلاش و پشت کار و بخصوص نظم خاصی که این مسئله نیاز دارد، به راحتی به یک تریدر حرفه ای تبدیل شوید. البته اگر به این فکر نمی کنید که یک شبه به این جایگاه برسید. صبر مهم ترین مسئله در معامله گری است. آنجایی که همه تریدرها مدام درحال تغییر پوزیشن هستند. معامله گران بزرگ با حوصله فقط به چارت نگاه می کنند. اینهارا در دوران اموزششان فرا گرفته اند. پس به اموزش خود اهمیت زیادی بدهید تا کم کم به یک تریدر حرفه ای تبدیل شوید.